edo

E Victionario
Solum edo Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Edo.

Latine[+/-]

edō (edere)[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈedoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: e·dō — morphologica: ed-o

Notatio[+/-]

A radice Protindeuropaea *H₁ed-mordere, edere.”

Verbum transitivum[+/-]

ĕd|ō, ĕdere vel ēsse, ēdī, ēsum

  1. Mandere et sorbere (cibum).

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
ed- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. edō edam
edim
  edēbam ederem
ēssem
edam  
II. sing. edis
ēs
edās
edīs
ede!
ēs!
edēbās ederēs
ēssēs
edēs editō!
ēstō!
III. sing. edit
ēst
edat
edit
  edēbat ederet
ēsset
edet editō!
ēstō!
I. plur. edimus edāmus
edīmus
  edēbāmus ederēmus
ēssēmus
edēmus  
II. plur. editis
ēstis
edātis
edītis
edite!
ēste!
edēbātis ederētis
ēssētis
edētis editōte!
ēstōte!
III. plur. edunt edant
edint
  edēbant ederent
ēssent
edent eduntō!
Thema Vox passiva
ed- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. edor edar   edēbar ederer edar  
II. sing. ederis edāris edere! edēbāris ederēris edēris editor!
III. sing. editur
ēstur
edātur   edēbātur ederētur edētur editor!
I. plur. edimur edāmur   edēbāmur ederēmur edēmur  
II. plur. ediminī edāminī ediminī! edēbāminī ederēminī edēminī
III. plur. eduntur edantur   edēbantur ederentur edentur eduntor!
Thema Vox activa
ēd- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. ēdī ēderim ēderam ēdissem ēderō
II. sing. ēdistī ēderis ēderās ēdissēs ēderis
III. sing. ēdit ēderit ēderat ēdisset ēderit
I. plur. ēdimus ēderimus ēderāmus ēdissēmus ēderimus
II. plur. ēdistis ēderitis ēderātis ēdissētis ēderitis
III. plur. ēdērunt ēderint ēderant ēdissent ēderint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
edere
ēsse
ēdisse ēsūrum,
-am, -um esse
edēns   ēsūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
edī ēsum,
-am, -um esse
ēsum īrī   ēsus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
edendī edendus, -a, -um ēsum ēsū

Dictiones collatae[+/-]

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Mandere et sorbere cibumdilatare ▼
Mandere et sorbere cibumcollabi ▲

edō (edōnis)[+/-]

Nomen substantivum[+/-]

ĕd|ō, -ōnis masc.

  1. Qui voraciter seu nimis edit.

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. edō edōnēs I
gen. edōnis edōnum II
dat. edōnī edōnibus III
acc. edōnem edōnēs IV
abl. edōne edōnibus VI
voc. edō edōnēs V

Translationes[+/-]

Qui voraciter seu nimis editdilatare ▼
Qui voraciter seu nimis editcollabi ▲

ēdō (ēdere)[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈeːdoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ē·dō — morphologica: e-d-o

Notatio[+/-]

Latine: ex + (dare)

Verbum transitivum[+/-]

ēd|ō, -ere, -idī, -itum

  1. Extra dare, emittere.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
ēd- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. ēdō ēdam   ēdēbam ēderem ēdam  
II. sing. ēdis ēdās ēde! ēdēbās ēderēs ēdēs ēditō!
III. sing. ēdit ēdat   ēdēbat ēderet ēdet ēditō!
I. plur. ēdimus ēdāmus   ēdēbāmus ēderēmus ēdēmus  
II. plur. ēditis ēdātis ēdite! ēdēbātis ēderētis ēdētis ēditōte!
III. plur. ēdunt ēdant   ēdēbant ēderent ēdent ēduntō!
Thema Vox passiva
ēd- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. ēdor ēdar   ēdēbar ēderer ēdar  
II. sing. ēderis ēdāris ēdere! ēdēbāris ēderēris ēdēris ēditor!
III. sing. ēditur ēdātur   ēdēbātur ēderētur ēdētur ēditor!
I. plur. ēdimur ēdāmur   ēdēbāmur ēderēmur ēdēmur  
II. plur. ēdiminī ēdāminī ēdiminī! ēdēbāminī ēderēminī ēdēminī
III. plur. ēduntur ēdantur   ēdēbantur ēderentur ēdentur ēduntor!
Thema Vox activa
ēdid- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. ēdidī ēdiderim ēdideram ēdidissem ēdiderō
II. sing. ēdidistī ēdideris ēdiderās ēdidissēs ēdideris
III. sing. ēdidit ēdiderit ēdiderat ēdidisset ēdiderit
I. plur. ēdidimus ēdiderimus ēdiderāmus ēdidissēmus ēdiderimus
II. plur. ēdidistis ēdideritis ēdiderātis ēdidissētis ēdideritis
III. plur. ēdidērunt ēdiderint ēdiderant ēdidissent ēdiderint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
ēdere ēdidisse ēditūrum,
-am, -um esse
ēdēns   ēditūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
ēdī ēditum,
-am, -um esse
ēditum īrī   ēditus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
ēdendī ēdendus, -a, -um ēditum ēditū

Dictiones collatae[+/-]

Composita

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Extra dare, emitteredilatare ▼
Extra dare, emitterecollabi ▲

Discretiva

edo dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]