communico

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /komˈmuːni.koː/(classice)
Syllabificatio phonetica: com·mū·ni·cō — morphologica: com-munic-o

Notatio[+/-]

Latine

Verbum temporale[+/-]

commūnic|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]

  1. (Transitīvē) res aliquas cum aliis communes facere.[1]
  2. (Intransitivē) participem esse.[1]

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
commūnic- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. commūnicō commūnicem   commūnicābam commūnicārem commūnicābō  
II. sing. commūnicās commūnicēs commūnicā! commūnicābās commūnicārēs commūnicābis commūnicātō!
III. sing. commūnicat commūnicet   commūnicābat commūnicāret commūnicābit commūnicātō!
I. plur. commūnicāmus commūnicēmus   commūnicābāmus commūnicārēmus commūnicābimus  
II. plur. commūnicātis commūnicētis commūnicāte! commūnicābātis commūnicārētis commūnicābitis commūnicātōte!
III. plur. commūnicant commūnicent   commūnicābant commūnicārent commūnicābunt commūnicantō!
Thema Vox passiva
commūnic- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. commūnicor commūnicer   commūnicābar commūnicārer commūnicābor  
II. sing. commūnicāris commūnicēris commūnicāre! commūnicābāris commūnicārēris commūnicāberis commūnicātor!
III. sing. commūnicātur commūnicētur   commūnicābātur commūnicārētur commūnicābitur commūnicātor!
I. plur. commūnicāmur commūnicēmur   commūnicābāmur commūnicārēmur commūnicābimur  
II. plur. commūnicāminī commūnicēminī commūnicāminī! commūnicābāminī commūnicārēminī commūnicābiminī
III. plur. commūnicantur commūnicentur   commūnicābantur commūnicārentur commūnicābuntur commūnicantor!
Thema Vox activa
commūnicāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. commūnicāvī commūnicāverim commūnicāveram commūnicāvissem commūnicāverō
II. sing. commūnicāvistī commūnicāveris commūnicāverās commūnicāvissēs commūnicāveris
III. sing. commūnicāvit commūnicāverit commūnicāverat commūnicāvisset commūnicāverit
I. plur. commūnicāvimus commūnicāverimus commūnicāverāmus commūnicāvissēmus commūnicāverimus
II. plur. commūnicāvistis commūnicāveritis commūnicāverātis commūnicāvissētis commūnicāveritis
III. plur. commūnicāvērunt commūnicāverint commūnicāverant commūnicāvissent commūnicāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
commūnicāre commūnicāvisse commūnicātūrum,
-am, -um esse
commūnicāns   commūnicātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
commūnicārī commūnicātum,
-am, -um esse
commūnicātum īrī   commūnicātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
commūnicandī commūnicandus, -a, -um commūnicātum commūnicātū

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

  1. sociō, sociāre
  2. conversor, conversārī

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Res aliquas cum aliis communes faceredilatare ▼
Res aliquas cum aliis communes facerecollabi ▲

Loci[+/-]

Lucius Annaeus Seneca
–3…+65
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • “Tu me,” inquis, “mones? Iam enim te ipse monuisti, iam correxisti? Ideo aliorum emendationi vacas?” Non sum tam inprobus, ut curationes aeger obeam, sed tamquam in eodem valitudinario iaceam, de communi tecum malo conloquor et remedia communico. Sic itaque me audi, tamquam mecum loquar; in secretum te meum admitto et te adhibito mecum exigo. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [6][7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 721 — “COMMŪNĬCO, as, āvi, ātum, are, 1. (communis).”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 560 — “1. commūnico, āvī, ātum, āre, 1. v. a.”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) [1] (tom. 1, p. 1326)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)communicare
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)communico
  6. 6.0 6.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (The Latin Library):  Tomus / Liber 3. XXVII., versus 1 — communico
  7. 7.0 7.1 Vicicitatio: communico.