communicatus

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /kom.muːniˈkaːtus/(classice)
Syllabificatio phonetica: com·mū·ni·cā·tus — morphologica: com-municat-us

Notatio[+/-]

← Latinecommūnicō (commūnicāre)

Participium[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
commūnicātus
perfectum passiva participium­ nominativo commūnicō (commūnicāre)

Declinatio[+/-]

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. commūnicātus commūnicāta commūnicātum nom. commūnicātī commūnicātae commūnicāta
gen. commūnicātī commūnicātae commūnicātī gen. commūnicātōrum commūnicātārum commūnicātōrum
dat. commūnicātō commūnicātae commūnicātō dat. commūnicātīs commūnicātīs commūnicātīs
acc. commūnicātum commūnicātam commūnicātum acc. commūnicātōs commūnicātās commūnicāta
abl. commūnicātō commūnicātā commūnicātō abl. commūnicātīs commūnicātīs commūnicātīs
voc. commūnicāte commūnicāta commūnicātum voc. commūnicātī commūnicātae commūnicāta

Translationes[+/-]

Participiumdilatare ▼
Participiumcollabi ▲

Nomen substantivum[+/-]

commūnicāt|us, -ūs masc.

  1. Actus communicandi.

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. commūnicātus commūnicātūs I
gen. commūnicātūs commūnicātuum II
dat. commūnicātuī commūnicātibus III
acc. commūnicātum commūnicātūs IV
abl. commūnicātū commūnicātibus VI
voc. commūnicātus commūnicātūs V

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

Translationes[+/-]

Actus communicandidilatare ▼
Actus communicandicollabi ▲

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

commūnicātūs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
commūnicātūs casus genitivus singularis substantivi commūnicātus
commūnicātūs casus nominativus pluralis substantivi commūnicātus
commūnicātūs casus accusativus pluralis substantivi commūnicātus
commūnicātūs casus vocativus pluralis substantivi commūnicātus
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /kom.muːniˈkaːtuːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: com·mū·ni·cā·tūs — morphologica: com-municat-us

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus
23–79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • propter haec discrimina C. princeps decuriam quintam adiecit, tantumque enatum est fastus, ut, quae sub divo Augusto impleri non potuerant, decuriae non capiant eum ordinem, passimque ad ornamenta ea etiam servitute liberati transiliant, quod antea numquam erat factum, quoniam ferreo anulo et equites iudicesque intellegebantur. adeoque id promiscuum esse coepit, ut apud Claudium Caesarem in censura eius unus ex equitibus Flavius Proculus CCCC ex ea causa reos postularet. ita dum separatur ordo ab ingenuis, communicatus est cum servitiis. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Vicifons: Liber XXXIII, cap. 8, [33] — communicatus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: communicatus.