communicati

Discretiva

communicati dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
commūnicātī	casus genitivus singularis · genus masculinum	participii commūnicātus
commūnicātī	casus genitivus singularis · genus neutrum	participii commūnicātus
commūnicātī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii commūnicātus
commūnicātī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii commūnicātus

API: /kom.muːniˈkaːtiː/

Syllabificatio phonetica: com·mū·ni·cā·tī — morphologica: com-municat-i

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (anno 320 u.c.)

Ea res aliquanto exspectatione omnium tranquillior fuit. Itaque cum renuntiatum a mercatoribus esset negata Veientibus auxilia, iussosque suo consilio bellum initum suis viribus exsequi nec adversarum rerum quaerere socios, cum quibus spem integram communicati non sint, tum dictator, ne nequiquam creatus esset, materia quaerendae bello gloriae adempta, in pace aliquid operis edere quod monumentum esset dictaturae cupiens, censuram minuere parat, seu nimiam potestatem ratus seu non tam magnitudine honoris quam diuturnitate offensus. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber IV, caput 24, [3] — communicati
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: communicati.