communicant

–

Discretiva

communicant dictio est in variis linguis:

• Anglice: communicant
• Batave: communicant
• Francogallice: communicant

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
commūnicant	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	commūnicō (commūnicāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /komˈmuːni.kant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: com·mū·ni·cant — morphologica: com-munic-ant

Loci

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

Demetrius Cantemir 1674-1723

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XVI.  (1595)

• Sicut ordo est in rebus superiorum et inferiorum, quorum illa influunt et communicant, ista vero participant et imbibunt, cumque versus supernam regionem intendatur lux intelligentiae et universalis cognitionis, emanatio istius est versus partes inferiores defluens; unde vis cognoscendi elargita est sub titulo potentiae activae et communicativae a caussis superioribus tanto efficacius, quanto etiam simplicius accipitur. Subiecta vero inferiora, quanto magis a superioribus naturae gradibus recedunt, tanto turbatiore, confusiore et imperfectiore ratione cognoscunt, ut et a lucis regione longius recedunt. —Summa terminorum metaphysicorum Iordani Bruni

saec. XVIII.  (1714 p.C.n.)

• Dicto efferendo funeri die, eadem paratur pompa, quae, dum in vivis erat, exeuntem comitari consueverat. Praecedunt clerici hymnos sepulchrales orientali ecclesiae usitatos accinentes, a lateribus eum stipant copiae, inversis tamen vexillis et armis. Omnes tristitiam vultu et habitu corporis prae se ferentes, cuius speciem ipsis etiam equis communicant, e quorum oculis lacrymas elicere cepae succo didicerunt. —Descriptio Moldaviae Demetrii Cantemir