parens

Latine

Familia
	m.	f.
P	pater	mater
C	filius	filia
E	maritus	uxor
G	frater	soror
PP	avus	avia
CC	nepos	neptis
FG	patruus	amita
MG	avunculus	matertera
FZC	amitinus	amitina
MZC	consobrinus	consobrina
	indef.
P	parens
E	coniunx
FBC	patruelis
MBC	matruelis
Cognationes
Recensere

Appellatio

API: /ˈpa.reːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·rēns — morphologica: par-ens

Notatio

A participio praesentis verbi pario.

Nomen substantivum

păr|ēns, -entis m vel f

1. Mater vel pater.

Declinatio

mf.	sing.	plur.
nom.	parēns	parentēs	I
gen.	parentis	parentum parentium	II
dat.	parentī	parentibus	III
acc.	parentem	parentēs parentīs	IV
abl.	parente	parentibus	VI
voc.	parēns	parentēs	V

Dictiones derivatae

• parentālis
• parentēla
• parenticīda, parenticīdium
• parentō, parentāre

Translationes

Mater vel pater	dilatare ▼

Mater vel pater	collabi ▲

Anglice: parent (en) Germanice: Erzeuger (de) m, Erzeugerin (de) f; Eltern (de) pl

Appellatio

API: /ˈpaːreːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pā·rēns — morphologica: par-ens

Notatio

← Latine: pāreō (pārēre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
pārēns	—	praesens	activa	participium­	nominativo	pāreō (pārēre)

Translationes

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: obedient (en) Germanice: gehorsam (de)

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Tali puella sermone deterrita manusque eius exosculata: «Parce,» inquit «mi parens, et durissimo casui meo pietatis humanae memor subsiste paululum. Nec enim, ut reor, aevo longiore maturae tibi in ista sancta canitie miseratio prorsus exaruit. Specta denique scaenam meae calamitatis.» —Metamorphoseon libri XI Apulei