amitinus

Latine

Familia
	m.	f.
P	pater	mater
C	filius	filia
E	maritus	uxor
G	frater	soror
PP	avus	avia
CC	nepos	neptis
FG	patruus	amita
MG	avunculus	matertera
FZC	amitinus	amitina
MZC	consobrinus	consobrina
	indef.
P	parens
E	coniunx
FBC	patruelis
MBC	matruelis
Cognationes
Recensere

Appellatio pronuntiatusque

API: /amiˈtiːnus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·mi·tī·nus — morphologica: amitin-us

Notatio

← Latine: amita.

Nomen adiectivum

ămĭtīn|us, -a, um

1. Ab amita decensus.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	amitīnus	amitīna	amitīnum	nom.	amitīnī	amitīnae	amitīna
gen.	amitīnī	amitīnae	amitīnī	gen.	amitīnōrum	amitīnārum	amitīnōrum
dat.	amitīnō	amitīnae	amitīnō	dat.	amitīnīs	amitīnīs	amitīnīs
acc.	amitīnum	amitīnam	amitīnum	acc.	amitīnōs	amitīnās	amitīna
abl.	amitīnō	amitīnā	amitīnō	abl.	amitīnīs	amitīnīs	amitīnīs
voc.	amitīne	amitīna	amitīnum	voc.	amitīnī	amitīnae	amitīna

Translationes

Ab amita decensus

• Anglice: descended from a father's sister (en)

• Germanice: von des Vaters Schwester abstammend (de)

Nomen substantivum

ămĭtīn|us, -i masc.

1. Amitae filius.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	amitīnus	amitīnī	I
gen.	amitīnī	amitīnōrum	II
dat.	amitīnō	amitīnīs	III
acc.	amitīnum	amitīnōs	IV
abl.	amitīnō	amitīnīs	VI
voc.	amitīne	amitīnī	V

Translationes

Amitae filius

• Anglice: cousin (en)

• Germanice: Geschwisterkind (de) n, Cousin (de) m