ligo

Latine

Appellatio

API: /ˈligoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: li·gō — morphologica: lig-o

Notatio

← Protindeuropaee *lig-, a radice *leig- “ligare.”

Verbum transitivum

lig|ō, -āre, -āvī, -ātum

1. Copulam ad res applicare, vincire.

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
lig-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	ligō	ligem		ligābam	ligārem	ligābō
II. sing.	ligās	ligēs	ligā!	ligābās	ligārēs	ligābis	ligātō!
III. sing.	ligat	liget		ligābat	ligāret	ligābit	ligātō!
I. plur.	ligāmus	ligēmus		ligābāmus	ligārēmus	ligābimus
II. plur.	ligātis	ligētis	ligāte!	ligābātis	ligārētis	ligābitis	ligātōte!
III. plur.	ligant	ligent		ligābant	ligārent	ligābunt	ligantō!
Thema	Vox passiva
lig-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	ligor	liger		ligābar	ligārer	ligābor
II. sing.	ligāris	ligēris	ligāre!	ligābāris	ligārēris	ligāberis	ligātor!
III. sing.	ligātur	ligētur		ligābātur	ligārētur	ligābitur	ligātor!
I. plur.	ligāmur	ligēmur		ligābāmur	ligārēmur	ligābimur
II. plur.	ligāminī	ligēminī	ligāminī!	ligābāminī	ligārēminī	ligābiminī	—
III. plur.	ligantur	ligentur		ligābantur	ligārentur	ligābuntur	ligantor!

Thema	Vox activa
ligāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	ligāvī	ligāverim	ligāveram	ligāvissem	ligāverō
II. sing.	ligāvistī	ligāveris	ligāverās	ligāvissēs	ligāveris
III. sing.	ligāvit	ligāverit	ligāverat	ligāvisset	ligāverit
I. plur.	ligāvimus	ligāverimus	ligāverāmus	ligāvissēmus	ligāverimus
II. plur.	ligāvistis	ligāveritis	ligāverātis	ligāvissētis	ligāveritis
III. plur.	ligāvērunt	ligāverint	ligāverant	ligāvissent	ligāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	ligāre	ligāvisse	ligātūrum, -am, -um esse	ligāns		ligātūrus, -a, -um­
Vox passiva	ligārī	ligātum, -am, -um esse	ligātum īrī		ligātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
ligandī		ligandus, -a, -um			ligātum	ligātū

Usus

• manus post tergum ligatae

— Anglice: hands tied behind (one’s) back

Dictiones derivatae

• ligāmen
• ligāmentum
• ligātiō
• ligātūra

Composita

• adalligō, adalligāre
• alligō, alligāre, alligātiō
• circumligō, circumligāre
• colligō, colligāre, colligātiō
• dēligō, dēligāre
• illigō, illigāre, illigātiō
• inalligō, inalligāre
• interligō, interligāre
• obligō, obligāre, obligātiō
• praeligō, praeligāre
• religō, religāre, religātiō
• subligō, subligāre, subligātiō
• superalligō, superalligāre
• superdēligō, superdēligāre
• superilligō, superilligāre
• superligō, superligāre

Translationes

Copulam ad res applicare	dilatare ▼

Copulam ad res applicare	collabi ▲

Anglice: tie (en), bind (en) Dacoromane: lega (ro) Esperantice: ligi (eo) Germanice: anbinden (de), binden (de), verbinden (de) Graeca Antiqua: συνδέω (grc) ‎(syndéō) Hispanice: atar (es) Italice: legare (it)

Nomen substantivum

lig|ō, -ōnis masc.

1. Instrumentum rusticum, qui in terram subigitando et sarriendo adhibetur; species asciae aut unius dentis aut bidens.
2. Instrumentum rusticum lato ferro, herbis et radicibus evellendis, purgandoque agro et terrae fodiendae aptum.
3. (Meton.) agricultura.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	ligō	ligōnēs	I
gen.	ligōnis	ligōnum	II
dat.	ligōnī	ligōnibus	III
acc.	ligōnem	ligōnēs	IV
abl.	ligōne	ligōnibus	VI
voc.	ligō	ligōnēs	V

Translationes

Instrumentum rusticum	dilatare ▼

Instrumentum rusticum	collabi ▲

Anglice: mattock (en), hoe (en) Francogallice: hoyau (fr) m Germanice: Hacke (de) f Graeca Antiqua: σκαπάνη (grc) f ‎(skapánē), μάκελλα (grc) f ‎(mákella) Hispanice: azada (es) f, azadón (es) m Italice: marra (it) f, piccone (it) m, zappa (it) f

Instrumentum rusticum terrae fodiendae aptum	dilatare ▼

Instrumentum rusticum terrae fodiendae aptum	collabi ▲

Anglice: spade (en), shovel (en) Germanice: Spaten (de) m

Agricultura	dilatare ▼

Agricultura	collabi ▲

Anglice: agriculture (en) Germanice: Ackerbau (de) m

Discretiva

ligo dictio est in variis linguis:

• Esperantice: ligo

Formae affines

Hispanice

ligo

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ligo	prima singularis	praesens	activa	indicativus	ligar

Appellatio

API: [ˈliɣo]

Syllabificatio phonetica: li·go — morphologica: lig-o

Nexus externi

• Ligo — Lexicon Universale
• Ligo 2 — Dictionary of Greek and Roman Antiquities (Anglice)