civis

Latine

Nomen substantivum

cīv|is, -is masc.

1. incola civitatis.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	cīvis	cīvēs	I
gen.	cīvis	cīvium	II
dat.	cīvī	cīvibus	III
acc.	cīvem	cīvēs	IV
abl.	cīve	cīvibus	VI
voc.	cīvis	cīvēs	V

Dictiones derivatae

• civilis
• civitas

Loci

Spinoza

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XVII.

• Imperii cujuscunque status dicitur Civilis; imperii autem integrum corpus Civitas appellatur, et communia imperii negotia, quae ab ejus, qui imperium tenet, directione pendent, Respublica. Deinde homines, quatenus ex jure civili omnibus Civitatis commodis gaudent, cives appellamus, et subditos, quatenus civitatis institutis, seu legibus parere tenentur. CAPUT III. I. Tractatus Politicus Spinozae

Translationes

Anglice

citizen

Finnice

kansalainen

Francogallice

citoyen m.

Catalane

ciutadà m.

Germanice

Bürger m.

Lusitane

cidadão m , cidadã f