deduco

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈduːkoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·dū·cō — morphologica: de-duc-o

Notatio

← Latine: de + ducō

Verbum transitivum

dēdūc|ō, -ere, dēdūxī, dēductum

1. √ Ducere de aliquo.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
dēdūc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	dēdūcō	dēdūcam		dēdūcēbam	dēdūcerem	dēdūcam
II. sing.	dēdūcis	dēdūcās	dēdūc!	dēdūcēbās	dēdūcerēs	dēdūcēs	dēdūcitō!
III. sing.	dēdūcit	dēdūcat		dēdūcēbat	dēdūceret	dēdūcet	dēdūcitō!
I. plur.	dēdūcimus	dēdūcāmus		dēdūcēbāmus	dēdūcerēmus	dēdūcēmus
II. plur.	dēdūcitis	dēdūcātis	dēdūcite!	dēdūcēbātis	dēdūcerētis	dēdūcētis	dēdūcitōte!
III. plur.	dēdūcunt	dēdūcant		dēdūcēbant	dēdūcerent	dēdūcent	dēdūcuntō!
Thema	Vox passiva
dēdūc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	dēdūcor	dēdūcar		dēdūcēbar	dēdūcerer	dēdūcar
II. sing.	dēdūceris	dēdūcāris	dēdūcere!	dēdūcēbāris	dēdūcerēris	dēdūcēris	dēdūcitor!
III. sing.	dēdūcitur	dēdūcātur		dēdūcēbātur	dēdūcerētur	dēdūcētur	dēdūcitor!
I. plur.	dēdūcimur	dēdūcāmur		dēdūcēbāmur	dēdūcerēmur	dēdūcēmur
II. plur.	dēdūciminī	dēdūcāminī	dēdūciminī!	dēdūcēbāminī	dēdūcerēminī	dēdūcēminī	—
III. plur.	dēdūcuntur	dēdūcantur		dēdūcēbantur	dēdūcerentur	dēdūcentur	dēdūcuntor!

Thema	Vox activa
dēdūx-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	dēdūxī	dēdūxerim	dēdūxeram	dēdūxissem	dēdūxerō
II. sing.	dēdūxistī	dēdūxeris	dēdūxerās	dēdūxissēs	dēdūxeris
III. sing.	dēdūxit	dēdūxerit	dēdūxerat	dēdūxisset	dēdūxerit
I. plur.	dēdūximus	dēdūxerimus	dēdūxerāmus	dēdūxissēmus	dēdūxerimus
II. plur.	dēdūxistis	dēdūxeritis	dēdūxerātis	dēdūxissētis	dēdūxeritis
III. plur.	dēdūxērunt	dēdūxerint	dēdūxerant	dēdūxissent	dēdūxerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	dēdūcere	dēdūxisse	dēductūrum, -am, -um esse	dēdūcēns		dēductūrus, -a, -um­
Vox passiva	dēdūcī	dēductum, -am, -um esse	dēductum īrī		dēductus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
dēdūcendī		dēdūcendus, -a, -um			dēductum	dēductū

Dictiones collatae

• dūcō, dūcere

Composita

• abdūcō, abdūcere
• addūcō, addūcere
• cirumdūcō, circumdūcere
• condūcō, condūcere
• dīdūcō, dīdūcere
• ēdūcō, ēdūcere
• indūcō, indūcere
• intrōdūcō, intrōdūcere
• obdūcō, obdūcere
• perdūcō, perdūcere
• praedūcō, praedūcere
• prōdūcō, prōdūcere
• redūcō, redūcere
• sēdūcō, sēdūcere
• subdūcō, subdūcere
• subterdūcō, subterdūcere
• superdūcō, superdūcere
• trādūcō, trādūcere, trānsdūcō

Dictiones derivatae

• dēductiō
• dēductīvus
• dēductor
• dēductōrius
• dēdux
• dēductus, dēductūs

Translationes

Ducere de aliquo

• Anglice: lead (en) down, draw (en) down, deduct (en)
• Dacoromane: deduce (ro)

• Germanice: herabführen (de), hinabziehen (de), ableiten (de)
• Italice: dedurre (it)