relaturus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /relaːˈtuːrus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·lā·tū·rus — morphologica: re-lat-ur-us

Notatio

← Latine: referō (referre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
relātūrus	—	futurum	activa	participium­	nominativo	referō (referre)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ac ne sine causa videretur edixisse ut senatus adesset, cum de re publica relaturus fuisset, adlato nuntio de legione quarta mente concidit, et fugere festinans senatus consultum de supplicatione per discessionem fecit, cum id factum esset antea numquam. —Philippicae orationes in M. Antonium Ciceronis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Inde victoriis ornatus innumeris cum reversus esset, et parta laude contentus domi manere clarissimus civis posset, tonante per Italiam Hanibale, in Africam transire maluit, adversante, quod stupeas, senatu contraque Fabii Maximi sententiam, repaguli instar ingentis; victorque inter asperrima, se vocantem maioris spem glorie secutus est, non inde divitias relaturus sed salutem patrie, agnomen sibi; qui enim Cornelius iverat rediit Africanus. —Epistole familiares Petrarcae