relaturo

Discretiva

relaturo dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
relātūrō	casus dativus singularis · genus masculinum	participii relātūrus
relātūrō	casus ablativus singularis · genus masculinum	participii relātūrus
relātūrō	casus dativus singularis · genus neutrum	participii relātūrus
relātūrō	casus ablativus singularis · genus neutrum	participii relātūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /relaːˈtuːroː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·lā·tū·rō — morphologica: re-lat-ur-o

Loci

Quintus Curtius Rufus fl.c.50

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Quibus convenientibus ad quadraginta milia militum recensuit. Advenerat etiam ex Peloponneso valida manus: sed quia dubiam eorum fidem cognoverat, dissimulata suspicione gratias egit, quod ad defendendam a Lacedaemoniis Alexandri dignitatem adfuissent: scripturum se id regi gratiam in tempore relaturo. In praesens nihil opus esse maioribus copiis: itaque domos redirent foederis necessitate expleta. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Quantum ergo fuit odium, quod nec virtus leniit nec mors ipsa, et invidiam et odium extinguere solita! I nunc, miser Scipio, voluptates omnes fuge, omnes labores amplectere, obice te periculis, expone te morti pro his, qui tibi invisuri te spreturi teque osuri denique servata de patria te pulsuri sunt. Imo vero felix Scipio: magnifice tuum debitum impresti; miseri qui suum debitum impie neglexerunt! Hec relaturo tanti viri exitum de rerum causis prelibasse sufficiat. Ad rem venio. —De viris illustribus Petrarcae