nomen

E Victionario
Solum nomen Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Nomen.

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

nōmenAPI: /ˈnoːmen/, [ˈnoːmẽ](classice)
Syllabificatio phonetica: nō·men

Notatio[+/-]

A lingua prisca Indoeuropaea *nomn; ō longa contaminatione a *ǵneH₃- (e.g. ignōtus, nōbilis).

Nomen substantivum[+/-]

nōm|ĕn, -ĭnĭs neut.

  1. Vocabulum, quo singulae res appellantur et noscuntur;
    titulus per quem homo vel res nota vel designata est;
    appellatio definita distinctaque, vel pro singulare vel pro numero.
  2. (Gramm.) pars orationis declinabilis per casus.

Declinatio[+/-]

n. sing. plur.
nom. nōmen nōmina I
gen. nōminis nōminum II
dat. nōminī nōminibus III
acc. nōmen nōmina IV
abl. nōmine nōminibus VI
voc. nōmen nōmina V

Usus[+/-]

  1. Nomen mihi Iohannes est.
    AngliceMy name is John.
    BohemiceMoje jméno je Jan.
    CatalaneEm dic Joan.
    FinniceMinun nimeni on Johannes.
    GermaniceMein Name ist Johannes.
    Iaponice名前ジョンです
    IslandiceNafn mitt er Jóhannes.
    ItaliceIl mio nome è Giovanni.
    LusitaneO meu nome é João.
    NeomelanesieNem bilong mi i John.
    RutheniceМоё имяИван. Меня зовут Иваном.

Dictiones collatae[+/-]

(Gramm.)

Translationes[+/-]

Titulus per quem homo vel res nota vel designata estdilatare ▼
Titulus per quem homo vel res nota vel designata estcollabi ▲
Pars orationis declinabilisdilatare ▼
Pars orationis declinabiliscollabi ▲

Loci[+/-]

Marcellinus
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI
  • Ammianus Marcellinus:
  • Marcos Marquez de Medina, Arte explicado y gramático perfecto, dividido en tres partes , 1825, p.247-248 (books.google): „M. [= magister] Quid est nomen? — D. [= discipuli] Nomen est pars orationis declinabilis per casus; sed tempus non significans. — [...] — M. Quotuplex est nomen? — D. Duplex: substantivum, & adjectivum. — M. Quod est nomen substantivum? — D. Nomen substantivum est, quod potest in oratione existere per se sine adjectivo. — M. Substantivorum nominum quot sunt differentiae? — D. Differentiae substantivorum nominum sunst sex: proprium, commune, denominativum, diminutivum, verbale, & patronimicum [= patronymicum]. — M. Quod est nomen proprium? — D. Nomen proprium est, quod uni tantùm convenit, ut Romulus, Roma, Tagus. — M. Quod est nomen commune? — D. Nomen commune est, quod pluribus convenit, ut rex, oppidum, flumen. — [...] — M. Quod est nomen diminutivum? — D. Nomen diminutivum est, quod significat diminutionem sui principalis, ut à rege regulus, à corpore corpusculum. — M. Quod est nomen verbale? — D. Nomen verbale est, quod à verbo derivatur, ut amor ab amo, á torpeo, torpedo, voluntas, volo, vis. — M. Quod est nomen patronimicum? — D. Nomen patronimicum est, quod loco nominis proprii substituitur á parentibus, aut majoribus, aut consanguineis derivatur, ut Priamides, filius, vel nepos, vel aliquis ex posteris Priami. [...] — M. Quod est nomen adjectivum? — D. Nomen adjectivum est, quod, ut tale, indiget substantivo, saltem subintellecto, cui adjaceat, ut in oratione existat, ut homo bonus, mulier bona, mancipium bonum. — M. Adjectivorum nominum quot sunt differentiae? — D. Adjectivorum nomina alia sunt positiva, ut peritus, justus, prudens. Alia comparativa, ut peritior, justior, prudentior. Alia superlativa, ut peritissimus, justissimus, prudentissimus.“