meridies
Jump to navigation
Jump to search
Latine[+/-]
Notatio[+/-]
A medius + lingua prisca Indoeuropaea *dieus “caelum candidum”.
Nomen substantivum[+/-]
meridi|ēs, -ēī masc.
- √ medius dies, regio ubi sol stat medio die.
Declinatio[+/-]
sing. | plur. | ||
---|---|---|---|
nom. | meridiēs | meridiēs | I |
gen. | meridiēī | meridiērum | II |
dat. | meridiēī | meridiēbus | III |
acc. | meridiem | meridiēs | IV |
abl. | meridiē | meridiēbus | VI |
voc. | meridiēs | meridiēs | V |
Dictiones derivatae[+/-]
Loci[+/-]
Marcellinus | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
- Ultra haec loca ... contra orientalem plagam in orbis speciem consertae ... summitates ambiunt Seras, ab occidentali latere Scythis annexos, a septentrione et orientale nivosae solitudini cohaerentes: qua meridiem spectant ad usque Indiam porrectos et Gangen. Ammianus Marcellinus, Iulianus, XXIII, 64.
Translationes[+/-]
- Mittag masc.
- middag comm.