meridiei

E Victionario

Discretiva

meridiei dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
merīdiēī casus genitivus singularis substantivi merīdiēs
merīdiēī casus dativus singularis substantivi merīdiēs

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /me.riːdiˈeːiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: me·rī·di·ē·ī — morphologica: meri-diei

Loci[+/-]

Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas nova

saec. XVI.  (1591 p.C.n.)

  • Quarto, in gyro diurno, in quo ad telluris universalem superficiem ubique est punctus orientis, occidentis, meridiei et quivis eius generis alius. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De triplici minimo et mensura (Universitas Turicensis): Liber : De minimi existentia. Cap. IV. [37] — meridiei
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: meridiei.