locus

E Victionario

Latine[+/-]

Nomen substantivum[+/-]

lŏc|us, -ī, plur. , masc. (etiam plur. -a)

  1. Ubi aliquid situm est, finitio externa rei (plur. -a).
    loca superiora, loca communia
  2. In scientiis quidquid esse potest fons disputationis vel expositionis (plur. ).[1]
    — multos locos poetarum discere, loci communes

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. lŏcus lŏcī
lŏca
I
gen. lŏcī lŏcōrum II
dat. lŏcō lŏcīs III
acc. lŏcum lŏcōs
lŏca
IV
abl. lŏcō lŏcīs VI
voc. lŏce lŏcī
lŏca
V

Translationes[+/-]

Anglice

place en

Batave

plaats fem./(masc.). nl, locatie fem.. nl

Esperantice

loko eo

Francogallice

lieu masc. fr, endroit masc. fr, place fem. fr

Germanice

Ort masc. de, Stelle fem. de, Platz masc. de

Formae affines[+/-]

locus etiam dictio est in aliis linguis:

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 106 — locus