dupla

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈdupla/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·pla — morphologica: dupl-a

Notatio[+/-]

← Latineduplus

Nomen substantivum[+/-]

dupl|a, -ae fem. [1][2][3][4][5]

  1. (Pecunia): duplum pretii [1]

Declinatio[+/-]

f. sing. plur.
nom. dupla duplae I
gen. duplae duplārum II
dat. duplae duplīs III
acc. duplam duplās IV
abl. duplā duplīs VI
voc. dupla duplae V

Dictiones collatae[+/-]

Antonyma · contraria

Translationes[+/-]

Duplum pretiidilatare ▼
Duplum pretiicollabi ▲

Discretiva

dupla dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

dupla[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dupla casus nominativus singularis · genus femininum adiectivi duplus
dupla casus vocativus singularis · genus femininum adiectivi duplus
dupla casus nominativus pluralis · genus neutrum adiectivi duplus
dupla casus accusativus pluralis · genus neutrum adiectivi duplus
dupla casus vocativus pluralis · genus neutrum adiectivi duplus
dupla casus nominativus pluralis substantivi duplum
dupla casus accusativus pluralis substantivi duplum
dupla casus vocativus pluralis substantivi duplum
dupla casus vocativus singularis substantivi dupla
Appellatio[+/-]
API: /ˈdu.pla/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·pla — morphologica: dupl-a

duplā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
duplā secunda singularis praesens activa imperativus duplō (duplāre)
Forma Modus flexurae originis
duplā casus ablativus singularis · genus femininum adiectivi duplus
duplā casus ablativus singularis substantivi dupla
Appellatio[+/-]
API: /ˈdu.plaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·plā — morphologica: dupl-a

Hispanice[+/-]

dupla[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dupla forma singularis · genus femininum adiectivi duplo
Appellatio[+/-]
API: [ˈdu.pla]
Syllabificatio phonetica: du·pla — morphologica: dupl-a

Italice[+/-]

dupla[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dupla forma singularis · genus femininum adiectivi duplo
Appellatio[+/-]
API: /ˈdupla/
Syllabificatio phonetica: du·pla — morphologica: dupl-a

Lusitane[+/-]

dupla[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dupla forma singularis · genus femininum adiectivi duplo
Appellatio[+/-]
API: [ˈdupłɜ](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: du·pla — morphologica: dupl-a

Loci[+/-]

Marcus Terentius Varro
-116…-27
Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius
ca. 480-525
Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (ca. 37 a.C.n.)

  • In horum emptione solet accedere peculium aut excipi et stipulatio intercedere, sanum esse, furtis noxisque solutum; aut, si mancipio non datur, dupla promitti, aut, si ita pacti, simpla. —De agricultura Varronis [6][7]

Latinitas postclassica

saec. VI.

  • Fit etiam in pluribus, sed longior, ut binarius ad unum, quoniam duo sunt termini, duplam obtinet proportionem, sin vero quatuor contra 2 compares, et hic quoque dupla proportio est, quos tres terminos si continue consideres, ex duabus proportionibus fit proportionalitas. —De institutione arithmetica Boetii [8][7]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Breves vocatae, quia numquam produci possunt. Longae, quia semper producuntur. Communes autem, quia pro scribentis arbitrio cum necessitas cogit et producuntur et corripiuntur. Lege Donatum. Ideo autem syllabae longae brevesque dicuntur, quia per varias vocum moras aut dupla aut simpla spatia temporis habere videntur. Dipthongae syllabae Graeco nomine dictae, quod in eis binae vocales iunguntur. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [9][7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 213 — “DŬPLA, æ, f. 1. (subaudi pecunia)”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 892 — “dupla, æ, f. (s.-ent pecunia)”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — dupla, ae, f. (sc. pecunia), doppelt, doppelt enthaltend, numerus (tom. 1, p. 2316)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)dupla
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)dupla
  6. 6.0 6.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber secundus, X. — dupla
  7. 7.0 7.1 7.2 7.3 Vicicitatio: dupla.
  8. 8.0 8.1 Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius - De institutione arithmetica libri duo. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1844-1864. (Universitas Turicensis):  Liber II.  Caput XL. — dupla
  9. 9.0 9.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber I. Caput XVI. [2] — dupla