Jump to content

duplis

E Victionario

Discretiva

duplis dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
duplīs casus dativus pluralis adiectivi duplus
duplīs casus ablativus pluralis adiectivi duplus
duplīs casus dativus pluralis substantivi dupla
duplīs casus ablativus pluralis substantivi dupla
duplīs casus dativus pluralis substantivi duplum
duplīs casus ablativus pluralis substantivi duplum

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈdu.pliːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·plīs — morphologica: dupl-is

Loci

[+/-]
Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius
ca. 480-525
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. VI.

  • Est enim proportionalitas, ut dictum est, collectio proportionum in unumque redactio. Fit etiam et in longioribus. Nam si quatuor illis octo velis adiungere, et his 16, et his 32, et deinceps duplos qui sequuntur, fit in omnibus dupla proportionalitas ex proportionibus duplis. —De institutione arithmetica Boetii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius - De institutione arithmetica libri duo. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1844-1864. (Universitas Turicensis):  Liber II.  Caput XL. — duplis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: duplis.