consumo

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /koːnˈsuːmoː/, [kõːˈsuːmoː](classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·sū·mō — morphologica: con-sum-o

Notatio[+/-]

con- + sūmō

Verbum transitivum[+/-]

cōnsūm|ō, -ĕre, cōnsūmpsī, cōnsūmptum

  1. √ Aliquid abscondere, tegere, ab aliorum oculis auferre; (et occurrit de loco seu spatio).[1]
  2. Aliquid a loco aliquo paullatim auferre, ut id in re aliqua impendatur; (et occurrit de materia, viribus, tempore etc.).[1]
  3. Aliquid ita impendere, ut usu ipso paullatim totum absumatur, exhauriatur, destruatur; (et occurrit interdum cum Ablativo modi).[1]

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
cōnsūm- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. cōnsūmō cōnsūmam   cōnsūmēbam cōnsūmerem cōnsūmam  
II. sing. cōnsūmis cōnsūmās cōnsūme! cōnsūmēbās cōnsūmerēs cōnsūmēs cōnsūmitō!
III. sing. cōnsūmit cōnsūmat   cōnsūmēbat cōnsūmeret cōnsūmet cōnsūmitō!
I. plur. cōnsūmimus cōnsūmāmus   cōnsūmēbāmus cōnsūmerēmus cōnsūmēmus  
II. plur. cōnsūmitis cōnsūmātis cōnsūmite! cōnsūmēbātis cōnsūmerētis cōnsūmētis cōnsūmitōte!
III. plur. cōnsūmunt cōnsūmant   cōnsūmēbant cōnsūmerent cōnsūment cōnsūmuntō!
Thema Vox passiva
cōnsūm- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. cōnsūmor cōnsūmar   cōnsūmēbar cōnsūmerer cōnsūmar  
II. sing. cōnsūmeris cōnsūmāris cōnsūmere! cōnsūmēbāris cōnsūmerēris cōnsūmēris cōnsūmitor!
III. sing. cōnsūmitur cōnsūmātur   cōnsūmēbātur cōnsūmerētur cōnsūmētur cōnsūmitor!
I. plur. cōnsūmimur cōnsūmāmur   cōnsūmēbāmur cōnsūmerēmur cōnsūmēmur  
II. plur. cōnsūmiminī cōnsūmāminī cōnsūmiminī! cōnsūmēbāminī cōnsūmerēminī cōnsūmēminī
III. plur. cōnsūmuntur cōnsūmantur   cōnsūmēbantur cōnsūmerentur cōnsūmentur cōnsūmuntor!
Thema Vox activa
cōnsūmps- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. cōnsūmpsī cōnsūmpserim cōnsūmpseram cōnsūmpsissem cōnsūmpserō
II. sing. cōnsūmpsistī cōnsūmpseris cōnsūmpserās cōnsūmpsissēs cōnsūmpseris
III. sing. cōnsūmpsit cōnsūmpserit cōnsūmpserat cōnsūmpsisset cōnsūmpserit
I. plur. cōnsūmpsimus cōnsūmpserimus cōnsūmpserāmus cōnsūmpsissēmus cōnsūmpserimus
II. plur. cōnsūmpsistis cōnsūmpseritis cōnsūmpserātis cōnsūmpsissētis cōnsūmpseritis
III. plur. cōnsūmpsērunt cōnsūmpserint cōnsūmpserant cōnsūmpsissent cōnsūmpserint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
cōnsūmere cōnsūmpsisse cōnsūmptūrum,
-am, -um esse
cōnsūmēns   cōnsūmptūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
cōnsūmī cōnsūmptum,
-am, -um esse
cōnsūmptum īrī   cōnsūmptus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
cōnsūmendī cōnsūmendus, -a, -um cōnsūmptum cōnsūmptū

Dictiones collatae[+/-]

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 826 — “CONSŪMO, sūmis, sumpsi vel sumsi, sumptum vel sumtum, sūmere, a. 3.”