Jump to content

consumuntur

E Victionario

Discretiva

consumuntur dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cōnsūmuntur tertia pluralis praesens passiva indicativus cōnsūmō (cōnsūmere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /koːnsuːˈmuntur/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·sū·mun·tur — morphologica: con-sum-untur

Loci

[+/-]
Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.

  • Interdum vero in naribus etiam carunculae quaedam similes muliebribus mammis nascuntur, eaeque imis partibus, quae carnosissimae sunt, inhaerent. Has curare oportet medicamentis adurentibus, sub quibus ex toto consumuntur. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • in Taurorum paeninsula in civitate Parasino terra est, qua sanantur omnia vulnera. at circa A<s>son Troadis lapis nascitur, quo consumuntur omnia corpora; sarcophagus vocatur. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber sextus, VIII. [[2a] ] — consumuntur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: consumuntur.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 97, [211] — consumuntur