consumatur

Discretiva

consumatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōnsūmātur	tertia singularis	praesens	passiva	coniunctivus	cōnsūmō (cōnsūmere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /koːnsuːˈmaːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·sū·mā·tur — morphologica: con-sum-atur

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Sed id nitrum ante per triduum instillata aqua teritur, et cum sextario eius incoquitur, donec omnis umor consumatur. —De Medicina Celsi

saec. I.

• post cymam ex eadem brassica contingunt aestivi autumnalesque cauliculi, mox hiberni, iterumque cymae, nullo aeque genere multifero, donec fertilitate sua consumatur. —Naturalis historia Plinii