consumitur

E Victionario

Discretiva

consumitur dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cōnsūmitur tertia singularis praesens passiva indicativus cōnsūmō (cōnsūmere)

Appellatio[+/-]

API: /koːnˈsuːmitur/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·sū·mi·tur — morphologica: con-sum-itur

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • is enim [febre adiecta] nervorum distentione consumitur, nisi aut febris accessit, aut eo tempore, quo ebrietas solvi debet, loqui coepit. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • Omnia autem haec genera accensa fuligine inmodica carbonem repente exspuunt cum eruptionis crepitu eiaculanturque longe, excepta larice, quae nec ardet nec carbonem facit nec alio modo ignis vi consumitur quam lapides. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, VI. [[8] ] — consumitur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: consumitur.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus decimus, cap. 19, [45] — consumitur