Jump to content

amicitia

E Victionario

amīcitia

[+/-]

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
amīcitiaAPI: /amiːˈki.ti.a/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·mī·ci·ti·a morphologica: amic-itia

Formae aliae

[+/-]

Notatio

[+/-]
← Latine: amīcus

Nomen substantivum

[+/-]

amīciti|a, -ae fem.

  1. Coniunctio affectionis inter homines, qui tum amici aut amicae nominantur.

Declinatio

[+/-]
f. sing. plur.
nom. amīcitia amīcitiae I
gen. amīcitiae amīcitiārum II
dat. amīcitiae amīcitiīs III
acc. amīcitiam amīcitiās IV
abl. amīcitiā amīcitiīs VI
voc. amīcitia amīcitiae V

Translationes

[+/-]
Coniunctio affectionis inter hominesdilatare ▼
Coniunctio affectionis inter hominescollabi ▲

Discretiva

amicitia dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

[+/-]

Formae affines

[+/-]

amīcitiā

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
amīcitiā casus ablativus singularis substantivi amīcitia
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
amīcitiāAPI: /amiːˈki.ti.aː/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·mī·ci·ti·ā morphologica: amiciti-a

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.

  • Amor enim, ex quo amicitia nominata est, princeps est ad benevolentiam coniungendam. Nam utilitates quidem etiam ab eis percipiuntur saepe, qui simulatione amicitiae coluntur et observantur temporis causa; in amicitia autem nihil fictum, nihil simulatum est et, quidquid est, id est verum et voluntarium. —Laelius de amicitia Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Cicero
  2. Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named q