amicus

Latine

Formae aliae

• amecus (prisce)

Notatio

← amo + -icus

Nomen substantivum

amīc|us, -ī masc.

1. vir amans vel socius

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	amīcus	amīcī	I
gen.	amīcī	amīcōrum	II
dat.	amīcō	amīcīs	III
acc.	amīcum	amīcōs	IV
abl.	amīcō	amīcīs	VI
voc.	amīce	amīcī	V

Nomen adiectivum

amīc|us, -a, -um

1. amans

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	amīcus	amīca	amīcum	nom.	amīcī	amīcae	amīca
gen.	amīcī	amīcae	amīcī	gen.	amīcōrum	amīcārum	amīcōrum
dat.	amīcō	amīcae	amīcō	dat.	amīcīs	amīcīs	amīcīs
acc.	amīcum	amīcam	amīcum	acc.	amīcōs	amīcās	amīca
abl.	amīcō	amīcā	amīcō	abl.	amīcīs	amīcīs	amīcīs
voc.	amīce	amīca	amīcum	voc.	amīcī	amīcae	amīca

Dictiones derivatae

• amīca

Translationes

Anglica Antiqua (substantivus) freond Anglice (adiectivus) friendly ;(substantivus) friend Bohemice (adiectivus) přátelský , kamarádský ; (substantivus) přítel masc. , kamarád masc. Dacoromane amic m , amică fem. Danice (substantivus) ven Francogallice (substantivus) ami masc. Germanice (adiectivus) befreundet , freundschaftlich ; (substantivus) Freund masc. , Gefährte masc.

Hispanice (adiectivus) simpático , amable ; (substantivus) amigo Iaponice (substantivus) 友達 (tomodachi) Islandice vinur Italice (substantivus) amico masc. Lusitane (substantivus) amigo masc. Ruthenice (substantivus) друг (drug, masc.) , (adiectivus) дружественный Slovene (substantivus) prijatelj masc. Suahelice (substantivus) rafiki