amicitiis

Discretiva

amicitiis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
amīcitiīs	casus dativus pluralis	substantivi amīcitia
amīcitiīs	casus ablativus pluralis	substantivi amīcitia

Appellatio pronuntiatusque

API: /amiːˈki.ti.iːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·mī·ci·ti·īs — morphologica: amiciti-is

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

Velleius Paterculus ca. -20/+35

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Plinius minor 61-113

P. Cornelius Tacitus ca. 116

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• ac mihi quidem, quod et ipse bonus vir fuit et multi Epicurei et fuerunt et hodie sunt et in amicitiis fideles et in omni vita constantes et graves nec voluptate, sed officio consilia moderantes, hoc videtur maior vis honestatis et minor voluptatis. —De finibus Ciceronis

class.

• His eum fultum societatibus atque amicitiis eos domesticos apparatus belli habere ut externis non egeat. Triginta milibus peditum, quinque milibus equitum in decem annos frumentum praeparasse, ut abstinere et suo et hostium agro frumentandi causa possit. —Ab urbe condita Titi Livii

class.

• Is egressus urbe cum circa Nolam moraretur (quippe ea urbs pertinacissime arma retinebat exercituque Romano obsidebatur, velut paeniteret eius fidei, quam omnium sanctissimam bello praestiterat Punico), P. Sulpicius tribunus plebis, disertus, acer, opibus gratia amicitiis vigore ingenii atque animi celeberrimus, cum antea rectissima voluntate apud populum maxumam quaesisset dignitatem, quasi pigeret eum virtutum suarum et bene consulta ei male cederent, subito pravus et praeceps se C. Mario post septuagesimum annum omnia imperia et omnis provincias concupiscenti addixit legemque ad populum tulit, qua Sullae imperium abrogaretur, C. Mario bellum decerneretur Mithridaticum, aliasque leges perniciosas et exitiabiles neque tolerandas liberae civitati tulit. —Historiae Romanae Vellei

class.

• Cotidie querimur malos esse felices; saepe, quae agellos pessimi cuiusque transierat, optimorum virorum segetem grando percussit; fert sortem suam quisque ut in ceteris rebus ita in amicitiis. —De beneficiis Senecae

saec. I.

• Vix ille discesserat, rursus alter: ‘Quid audes? Quo ruis? Quibus te periculis obicis? Quid praesentibus confidis incertus futurorum? Lacessis hominem iam praefectum aerarii et brevi consulem, praeterea qua gratia quibus amicitiis fultum!’ Nominat quendam, qui tunc ad orientem amplissimum exercitum non sine magnis dubiisque rumoribus obtinebat. —Epistulae Plini minoris

Latinitas postclassica

saec. II.

• C. Suetonio Luccio Telesino consulibus Antistius Sosianus, factitatis in Neronem carminibus probrosis exilio, ut dixi, multatus, postquam id honoris indicibus tamque promptum ad caedes principem accepit, inquies animo et occasionum haud segnis Pammenem, eiusdem loci exulem et Chaldaeorum arte famosum eoque multorum amicitiis innexum, similitudine fortunae sibi conciliat, ventitare ad eum nuntios et consultationes non frustra ratus; simul annuam pecuniam a P. Anteio ministrari cognoscit. —Annales P. Cornelii Taciti

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Inter has igitur ducis curas Lelium et Massinissam casus attulit; quibus leta fronte susceptis et pro merito rerum in publico magnificentissime collaudatis, Massinissam Scipio seorsum abstrahit et, cum soli consedissent, talibus eum verbis aggreditur, que propter iuvenilis sententie gravitatem pretereunda non credidi: ‘Massinissa, quod me hominem romanum solo tibi nomine cognitum tu, in media natus atque educatus Africa, iam ab origine hostis Romanorum et Carthaginensium amicus, repudiatis ac spretis primis amicitiis secutus sis, magnam profecto aliquam causam fuisse arbitror.’ —De viris illustribus Petrarcae