absolutus

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /absoˈluːtus/(classice)
Syllabificatio phonetica: ab·so·lū·tus — morphologica: ab-solut-us

Notatio[+/-]

Latine: absolvō (absolvere)

Nomen adiectivum[+/-]

absolūt|us, -a, -um

  1. √ Totaliter, sine relatione.

Declinatio[+/-]

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. absolūtus absolūta absolūtum nom. absolūtī absolūtae absolūta
gen. absolūtī absolūtae absolūtī gen. absolūtōrum absolūtārum absolūtōrum
dat. absolūtō absolūtae absolūtō dat. absolūtīs absolūtīs absolūtīs
acc. absolūtum absolūtam absolūtum acc. absolūtōs absolūtās absolūta
abl. absolūtō absolūtā absolūtō abl. absolūtīs absolūtīs absolūtīs
voc. absolūte absolūta absolūtum voc. absolūtī absolūtae absolūta

Dictiones collatae[+/-]

Antonyma · contraria

Translationes[+/-]

√ Totaliter, sine relationedilatare ▼
√ Totaliter, sine relationecollabi ▲

Loci[+/-]

Nicolaus Copernicus
1473–1543
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas nova[+/-]

saec. XVI.

  • Tametsi absolutus orbis non statim videatur, in tanta montium excelsitate, descensuque vallium, quae tamen universam terras rotunditatem minime variant. —De revolutionibus orbium coelestium Nicolai Copernici [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Nicolaus Copernicus - De revolutionibus orbium coelestium - Libri VI. Norimbergae apud Ioh. Petreum, Anno MDXLIII. (Universitas Turicensis) Liber primus. Quod terra quoque sphaerica sit. Cap. II. — absolutus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: absolutus.