absolvo

E Victionario

Latine[+/-]

absolvō[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /abˈsolwoː/, [abˈsɔɫwoː](classice)
API: /abˈsolwoː abˈsolwere abˈsolwiː absoˈluːtum/(classice)
absolvo, absolvere, absolvi, absolutumAPI: /apˈsolvo apˈsolvere apˈsolvi apsoˈlutum/(ecclesiastice)
Syllabificatio phonetica: ab·sol·vō — morphologica: ab-solv-o

Notatio[+/-]

ab + solvo

Verbum transitivum[+/-]

absolv|ō, -ere, -ī, absolūtum [1][2][3][4][5]

  1. Solvere ab aliquo, ut, pedicis (a vinculis solvere, vinculis exsolvere).
  2. (Iur.) solvere a causa.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
absolv- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. absolvō absolvam   absolvēbam absolverem absolvam  
II. sing. absolvis absolvās absolve! absolvēbās absolverēs absolvēs absolvitō!
III. sing. absolvit absolvat   absolvēbat absolveret absolvet absolvitō!
I. plur. absolvimus absolvāmus   absolvēbāmus absolverēmus absolvēmus  
II. plur. absolvitis absolvātis absolvite! absolvēbātis absolverētis absolvētis absolvitōte!
III. plur. absolvunt absolvant   absolvēbant absolverent absolvent absolvuntō!
Thema Vox passiva
absolv- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. absolvor absolvar   absolvēbar absolverer absolvar  
II. sing. absolveris absolvāris absolvere! absolvēbāris absolverēris absolvēris absolvitor!
III. sing. absolvitur absolvātur   absolvēbātur absolverētur absolvētur absolvitor!
I. plur. absolvimur absolvāmur   absolvēbāmur absolverēmur absolvēmur  
II. plur. absolviminī absolvāminī absolviminī! absolvēbāminī absolverēminī absolvēminī
III. plur. absolvuntur absolvantur   absolvēbantur absolverentur absolventur absolvuntor!
Thema Vox activa
absolv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. absolvī absolverim absolveram absolvissem absolverō
II. sing. absolvistī absolveris absolverās absolvissēs absolveris
III. sing. absolvit absolverit absolverat absolvisset absolverit
I. plur. absolvimus absolverimus absolverāmus absolvissēmus absolverimus
II. plur. absolvistis absolveritis absolverātis absolvissētis absolveritis
III. plur. absolvērunt absolverint absolverant absolvissent absolverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
absolvere absolvisse absolūtūrum,
-am, -um esse
absolvēns   absolūtūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
absolvī absolūtum,
-am, -um esse
absolūtum īrī   absolūtus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
absolvendī absolvendus, -a, -um absolūtum absolūtū

Dictiones collatae[+/-]

Antonyma · contraria

  1. religō
  2. damnō, condemnō, pūniō

Composita

Collocationes

  • Ego te absolvo.

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Solvere ab aliquodilatare ▼
Solvere ab aliquocollabi ▲
Solvere a causadilatare ▼
Solvere a causacollabi ▲

Loci[+/-]

Titus Livius -58/+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • Vos, inquit, videritis, quid illi debeatur: ego me etsi peccato absolvo, supplicio non libero; nec ulla deinde inpudica Lucretiae exemplo vivet. —Ab urbe condita Titi Livii [6][7]

Discretiva

absolvo dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Lusitane[+/-]

absolvo[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
absolvo prima singularis praesens activa indicativus absolver
Appellatio[+/-]
API: [ɜbˈsołvu](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: ab·sol·vo — morphologica: ab-solv-o

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 21 — “ABSOLVO, solvis, solvi, sŏlutum, solvere, a. 3. (ab et solvo)”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 11 — “ab-solvo, vi, ŏlūtum, vĕre, 3. a.”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — ab-solvo, solvī, solūtum, ere (tom. 1, p. 34)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)absolvere
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)absolvo
  6. 6.0 6.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber I, caput 58, [58 ] — absolvo
  7. 7.0 7.1 Vicicitatio: absolvo.