absolutius

E Victionario

Discretiva

absolutius dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
absolūtius casus nominativus singularis · genus neutrum adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus)
absolūtius casus accusativus singularis · genus neutrum adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus)
absolūtius casus vocativus singularis · genus neutrum adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus)
absolūtius gradus comparativus adverbii absolūtē
Appellatio[+/-]
API: /absoˈluːtius/(classice)
Syllabificatio phonetica: ab·so·lū·ti·us — morphologica: ab-solut-ius

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • Aurum invenitur in nostro orbe, ut omittamus Indicum a formicis aut apud Scythas grypis erutum, tribus modis: fluminum ramentis, ut in Tago Hispaniae, Pado Italiae, Hebro Thraciae, Pactolo Asiae, Gange Indiae, nec ullum absolutius aurum est, ut cursu ipso attrituque perpolitum. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 33, cap. 21, [66] — absolutius
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: absolutius.