alter

Latine

alter

II
Cardinalis:	duo
Ordinalis:	secundus
Adverbium:	bis
Distributivus:	bini
Proportionalis:	duplus
Multiplicativus:	duplex
Collectivus:	binio
I – II – III

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈal.ter/

(classice)

Syllabificatio phonetica: al·ter — morphologica: alter

Notatio

Comparativus gradus vocis alius.

Nomen adiectivum

altĕr, ~a, ~um (Adiectivum pronominale)

1. √ Secundus duorum.

Declinatio

Adiectivum pronom. singulare				Adiectivum pronom. plurale
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	alter	altera	alterum	nom.	alterī	alterae	altera
gen.	alterius	alterius	alterius	gen.	alterōrum	alterārum	alterōrum
dat.	alterī	alterī	alterī	dat.	alterīs	alterīs	alterīs
acc.	alterum	alteram	alterum	acc.	alterōs	alterās	altera
abl.	alterō	alterā	alterō	abl.	alterīs	alterīs	alterīs
voc.	alter	altera	alterum	voc.	alterī	alterae	altera

Dictiones collatae

Collocationes

• Audiatur et altera pars.

Translationes

Secundus duorum	dilatare ▼

Secundus duorum	collabi ▲

Anglice: the other (en), the second (en) Germanice: der andere (de), der zweite (de)

Discretiva

alter dictio est in variis linguis:

• Anglice: alter
• Danice: alter

Dictiones similes

• Germanice: Alter
• Germanice: älter

Formae affines

Germanice

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
alter	casus nominativus singularis · genus masculinum · flexus fortis	adiectivi alt
alter	casus genitivus singularis · genus femininum · flexus fortis	adiectivi alt
alter	casus dativus singularis · genus femininum · flexus fortis	adiectivi alt
alter	casus genitivus pluralis · flexus fortis	adiectivi alt
alter	casus nominativus singularis · genus masculinum · flexus mixtus	adiectivi alt

Appellatio pronuntiatusque

alter

API: [ˈaltɐ]

(appellatio normata)

Syllabificatio phonetica: al·ter — morphologica: alt-er