audio

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈau̯dioː/

(classice)

audio

API: /ˈau̯dio/, [ˈau̯ːdio]

(ecclesiastice)

Syllabificatio phonetica: au·di·ō — morphologica: aud-io

Verbum transitivum[+/-]

aud|ĭō, -īre, -īvī vel -iī, -ītum ^[1]

Sonum auribus accipere.
Aures praebere.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

Thema	Vox activa
aud-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	audiō	audiam		audiēbam	audīrem	audiam
II. sing.	audīs	audiās	audī!	audiēbās	audīrēs	audiēs	audītō!
III. sing.	audit	audiat		audiēbat	audīret	audiet	audītō!
I. plur.	audīmus	audiāmus		audiēbāmus	audīrēmus	audiēmus
II. plur.	audītis	audiātis	audīte!	audiēbātis	audīrētis	audiētis	audītōte!
III. plur.	audiunt	audiant		audiēbant	audīrent	audient	audiuntō!
Thema	Vox passiva
aud-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	audior	audiar		audiēbar	audīrer	audiar
II. sing.	audīris	audiāris	audīre!	audiēbāris	audīrēris	audiēris	audītor!
III. sing.	audītur	audiātur		audiēbātur	audīrētur	audiētur	audītor!
I. plur.	audīmur	audiāmur		audiēbāmur	audīrēmur	audiēmur
II. plur.	audīminī	audiāminī	audīminī!	audiēbāminī	audīrēminī	audiēminī	—
III. plur.	audiuntur	audiantur		audiēbantur	audīrentur	audientur	audiuntor!

Thema	Vox activa
audīv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.	futurum exactum
I. sing.	audīvī	audīverim	audīveram	audīvissem	audīverō
II. sing.	audīvistī	audīveris	audīverās	audīvissēs	audīveris
III. sing.	audīvit	audīverit	audīverat	audīvisset	audīverit
I. plur.	audīvimus	audīverimus	audīverāmus	audīvissēmus	audīverimus
II. plur.	audīvistis	audīveritis	audīverātis	audīvissētis	audīveritis
III. plur.	audīvērunt	audīverint	audīverant	audīvissent	audīverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	audīre	audīvisse	audītūrum, -am, -um esse	audiēns		audītūrus, -a, -um
Vox passiva	audīrī	audītum, -am, -um esse	audītum īrī		audītus, -a, -um

Gerundium		Gerundivum			Supinum
audiendī		audiendus, -a, -um			audītum	audītū

Dictiones collatae[+/-]

Collocationes

audiatur et altera pars
sensus audiendi

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Sonum auribus accipere

Anglice: hear (en), listen (en) to
Aromanice: avdi
Batave: horen (nl)
Bohemice: slyšet (cs)
Dacoromane: auzi (ro)
Danice: høre (da)
Extrematurane: oyil, sentil
Francogallice: ouïr (fr), entendre (fr)

Germanice: hören (de)
Hispanice: oir (es)
Islandice: heyra (is)
Italice: sentire (it), udire (it)
Iudaeohispanice: oyir, sintir
Lusitane: ouvir (pt)
Ruthenice: слышать (ru) (slyšatʹ)
Suecice: höra (sv)

Aures praebere

Anglice: attend (en)
Dacoromane: asculta (ro)
Francogallice: entendre (fr), écouter (fr)
Germanice: zuhören (de), anhören (de)

Hispanice: escuchar (es)
Italice: ascoltare (it)
Lusitane: escutar (pt)
Ruthenice: слушать (ru) (slušatʹ)

Discretiva

audio dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Fontes

↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — audio, īvī u. iī, ītum, īre (tom. 1, p. 0714)

[Georges-1] Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — audio, īvī u. iī, ītum, īre (tom. 1, p. 0714)

[1]