Acheron

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈakʰeroːn/

(classice)

Acherōn, Acherontis

API: /ˈakeron akeˈrontis/

(ecclesiastice)

Syllabificatio phonetica: A·che·rōn — morphologica: Acher-on

Formae aliae

Acheros
Acherūns (-untis)

Notatio

← Graeca Antiqua: Ἀχέρων (Akhérōn). ← ὁ ἄχεα ῥέων (ho akhea rheōn, flumen maeroris)

Nomen proprium

Ăchĕr|ōn, -ŏntis masc.

Flumen infernum, et per synecdochen infernus ipse.
Flumen Graecum, in Epiro.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Acherōn	—	I
gen.	Acherontis	—	II
dat.	Acherontī	—	III
acc.	Acherontem Acheronta	—	IV
abl.	Acheronte	—	VI
voc.	Acherōn	—	V

Dictiones collatae

Collocationes

Acheronta movebo
fugere Acheronta

Dictiones derivatae

Translationes

Flumen infernum

Anglice: Acheron (en)
Francogallice: Achéron (fr) m
Germanice: Acheron (de) m

Graeca Antiqua: Ἀχέρων m ‎(Akhérōn)
Hispanice: Aqueronte m
Ruthenice: Ахеронт (ru) m ‎(Axeront)

Loci

Aennius

Plinius major

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

Acherontem obibo, ubi Mortis thesauri obiacent. — Scenica Aennii, 245

class.

strepitum... Acherontis aurari. — Georgica Vergilii, 2.492
Age porro: Iovem et Neptunum deum numeras; ergo etiam Orcus frater eorum deus, et illi, qui fluere apud inferos dicuntur, Acheron, Cocytus, Pyriphlegethon; tum Charon, tum Cerberus di putandi. —Natura Deorum Ciceronis, l. 3
Cocyti fremitus, trauectio Acherontis. —Tusculanae Disputationes Ciceronis, l. 10

saec. I.

77: in eum defertur amnis Acheron, e lacu Thesprotiae Acherusia profluens XXXV passuum inde et mille pedum ponte mirabilis omnia sua mirantibus. —Naturalis Historia Plinii Maioris, l. 4.

Discretiva

Acheron dictio est in variis linguis:

Anglice: Acheron

Dictiones similes

Francogallice: Achéron