ἒ ψιλόν

Graeca Antiqua

Ἒ ψιλόν.
(Epsilon.)

Appellatio

•    

  
   API: /ˈe psiˈlon/ (communis)
•    

  
   API: /eː psiːlón/ (restituta)

Formae aliae

• Romanizatio: e psilon
• Notae Beta: E)\ YILO/N
•  ἐψιλόν  (epsilon)

Notatio

"Simplex ε," opp. αι diphthongo, quae posteriori aetate eundem sonum (nempe e) indicabat.

Nomen substantivum

ἒ ψῑλ|όν, -οῦ neut.

1. epsilon (neut., indecl.) || Littera Graeca cuius forma maiuscula Ε minusculaque ε.
   1. Sonus huius litterae.

Declinatio

	sing.	dual.	plur.
nom.	ἒ ψῑλόν	ἒ ψῑλώ	ἒ ψῑλά
gen.	ἒ ψῑλοῦ	ἒ ψῑλοῖν	ἒ ψῑλῶν
dat.	ἒ ψῑλῷ	ἒ ψῑλοῖν	ἒ ψῑλοῖς
acc.	ἒ ψῑλόν	ἒ ψῑλώ	ἒ ψῑλά
voc.	ἒ ψῑλόν	ἒ ψῑλώ	ἒ ψῑλά

Dictiones collatae

Alphabetum, sive abecedarium, Palaeograecum

Α ἄλφα alpha

Β βῆτα beta

Γ γάμμα gamma

Δ δέλτα delta

Ε εἶ ἒ ψιλόν epsilon

Ϝ ϝαῦ δίγαμμα digamma

Ζ ζῆτα zeta

Η ἦτα eta

Θ θῆτα theta

Ι ἰῶτα iota

Κ κάππα cappa

Λ λάβδα labda

Μ μῦ my

Ν νῦ ny

Ξ ξεῖ xi

Ο οὖ ὂ μικρόν omicron

Π πεῖ pi

Ϻ σάν san

Ϙ κόππα coppa

Ρ ῥῶ rho

Σ σίγμα sigma

Τ ταῦ tau

Υ ὖ ὖ ψιλόν ypsilon

Φ φεῖ phi

Χ χεῖ chi

Ψ ψεῖ psi

Ω ὦ ὦ μέγα omega

Ϡ σαμπῖ sampi

Dictiones derivatae

• Neograece:  έψιλον  (epsilon)
• Latine:  epsilon