pi

Latine

Pi littera.

Notatio

← Graeca Antiqua  πεῖ  (pī)

← Punice  𐤐  (*pē, os)

Nomen substantivum

pī (neut., vel fem. sc. littera; indeclinabile)

1. Littera Graeca sonum /p/ indicans, ad P Romanam respondens.

Dictiones collatae

Alphabetum, sive abecedarium, Palaeograecum

Α ἄλφα alpha

Β βῆτα beta

Γ γάμμα gamma

Δ δέλτα delta

Ε εἶ ἒ ψιλόν epsilon

Ϝ ϝαῦ δίγαμμα digamma

Ζ ζῆτα zeta

Η ἦτα eta

Θ θῆτα theta

Ι ἰῶτα iota

Κ κάππα cappa

Λ λάβδα labda

Μ μῦ my

Ν νῦ ny

Ξ ξεῖ xi

Ο οὖ ὂ μικρόν omicron

Π πεῖ pi

Ϻ σάν san

Ϙ κόππα coppa

Ρ ῥῶ rho

Σ σίγμα sigma

Τ ταῦ tau

Υ ὖ ὖ ψιλόν ypsilon

Φ φεῖ phi

Χ χεῖ chi

Ψ ψεῖ psi

Ω ὦ ὦ μέγα omega

Ϡ σαμπῖ sampi

Translationes

Anglice

pi

Graeca Antiqua

πεῖ (pī, neut.)

Hispanice

pi fem.

Islandice

pí neut.