πεῖ

Graeca Antiqua

Τὸ πεῖ.
(Pi.)

Appellatio

•    

  
   API: /pi/ (communis)
•    

  
   API: /pèː/ (restituta)

Formae aliae

• Romanizatio: pī
• Notae Beta: PEI=

Notatio

← Punice  𐤐  (pē, os seu imago oris).

Nomen substantivum

πεῖ (neut.; indeclinabile)

1. pi || Littera Graeca cuius forma maiuscula Π minusculaque π est.
   1. Sonus huius litterae.

Dictiones collatae

Alphabetum, sive abecedarium, Palaeograecum

Α ἄλφα alpha

Β βῆτα beta

Γ γάμμα gamma

Δ δέλτα delta

Ε εἶ ἒ ψιλόν epsilon

Ϝ ϝαῦ δίγαμμα digamma

Ζ ζῆτα zeta

Η ἦτα eta

Θ θῆτα theta

Ι ἰῶτα iota

Κ κάππα cappa

Λ λάβδα labda

Μ μῦ my

Ν νῦ ny

Ξ ξεῖ xi

Ο οὖ ὂ μικρόν omicron

Π πεῖ pi

Ϻ σάν san

Ϙ κόππα coppa

Ρ ῥῶ rho

Σ σίγμα sigma

Τ ταῦ tau

Υ ὖ ὖ ψιλόν ypsilon

Φ φεῖ phi

Χ χεῖ chi

Ψ ψεῖ psi

Ω ὦ ὦ μέγα omega

Ϡ σαμπῖ sampi

Dictiones derivatae

•  σαμπῖ  (sampi)
• Latine: pi
• Neograece:  πι  (pi)