δίγαμμα

Graeca Antiqua

Τὸ δίγαμμα.
(Digamma.)

Formae aliae

• Romanizatio: digamma
• Notae Beta: DI/GAMMA

Notatio

Ob eius formam.

←  δι-  (di-, bi-) +  γάμμα  (gamma, gamma)

Nomen substantivum

δίγαμμα (neut.; indeclinabile)

1. digamma || Littera Graeca cuius forma maiuscula ‘Ϝ’ et minuscula ‘ϝ’.
   1. Sonus huius litterae.

Dictiones collatae

Alphabetum, sive abecedarium, Palaeograecum

Α ἄλφα alpha

Β βῆτα beta

Γ γάμμα gamma

Δ δέλτα delta

Ε εἶ ἒ ψιλόν epsilon

Ϝ ϝαῦ δίγαμμα digamma

Ζ ζῆτα zeta

Η ἦτα eta

Θ θῆτα theta

Ι ἰῶτα iota

Κ κάππα cappa

Λ λάβδα labda

Μ μῦ my

Ν νῦ ny

Ξ ξεῖ xi

Ο οὖ ὂ μικρόν omicron

Π πεῖ pi

Ϻ σάν san

Ϙ κόππα coppa

Ρ ῥῶ rho

Σ σίγμα sigma

Τ ταῦ tau

Υ ὖ ὖ ψιλόν ypsilon

Φ φεῖ phi

Χ χεῖ chi

Ψ ψεῖ psi

Ω ὦ ὦ μέγα omega

Ϡ σαμπῖ sampi