sto

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

stōAPI: /stoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: stō — morphologica: st-o

Verbum intransitivum[+/-]

st|ō, -āre, stĕtī, stătum [1][2][3][4][5]

  1. Esse erecte positus.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

Thema Vox activa
st- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. stō stem   stābam stārem stābō  
II. sing. stās stēs stā! stābās stārēs stābis stātō!
III. sing. stat stet   stābat stāret stābit stātō!
I. plur. stāmus stēmus   stābāmus stārēmus stābimus  
II. plur. stātis stētis stāte! stābātis stārētis stābitis stātōte!
III. plur. stant stent   stābant stārent stābunt stantō!­
Thema Vox passiva
st- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
III. sing. stātur stētur   stābātur stārētur stābitur
Thema Vox activa
stet- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. stetī steterim steteram stetissem steterō
II. sing. stetistī steteris steterās stetissēs steteris
III. sing. stetit steterit steterat stetisset steterit
I. plur. stetimus steterimus steterāmus stetissēmus steterimus
II. plur. stetistis steteritis steterātis stetissētis steteritis
III. plur. stetērunt steterint steterant stetissent steterint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
stāre stetisse stātūrum,
-am, -um esse
stāns   stātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
stārī statum,
-am, -um esse
statum īrī   status,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
standī standus, -a, -um statum statū

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Dictiones collatae[+/-]

Antonyma · contraria

Translationes[+/-]

Esse erecte positusdilatare ▼
Esse erecte posituscollabi ▲

Discretiva

sto dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Italice[+/-]

sto[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
sto prima singularis praesens activa indicativus stare
Appellatio[+/-]
API: /stɔ/
Syllabificatio phonetica: sto — morphologica: st-o

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 523 — “STO, stas, stĕti, stătum, stare, n. 1.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 320 — “sto, stĕti, stătum, 1.”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 1. sto, stetī, statum, stātūrus, āre (Stamm sta, wie in εστη-κα, εστάναι, ahd. stân) (tom. 2, p. 2808)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)stare
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)sto