statio
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈstatioː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: sta·ti·ō — morphologica: stat-io
Notatio
[+/-]Nomen substantivum
[+/-]stati|ō, -ōnis fem. [1][2][3][4][5]
- Actus standi seu consistendi.[1]
- (Translate) locus, ubi quis moratur.[1]
- Locus ubi res vel homines agendi aliquid causa colliguntur.
Declinatio
[+/-]| f. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | statiō | statiōnēs | I |
| gen. | statiōnis | statiōnum | II |
| dat. | statiōnī | statiōnibus | III |
| acc. | statiōnem | statiōnēs | IV |
| abl. | statiōne | statiōnibus | VI |
| voc. | statiō | statiōnēs | V |
Dictiones collatae
[+/-]Synonyma
Antonyma · contraria
Collocationes
- stationem facere, manere in statione
- stationes hibernae
- statio ferriviaria
Dictiones derivatae
[+/-]Composita
Translationes
[+/-]Actus standi seu consistendi
|
Locus, ubi quis moratur
Locus ubi res vel homines agendi aliquid causa colliguntur
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 474 — “STĂTĬO, f. 3. (sto)”
- ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 658 — “stătĭo, ōnis, f. [sto]”
- ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — statio, ōnis, f. (sto) (tom. 2, p. 2788)
- ↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — statio
- ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — statio