obsto

E Victionario

Latine[+/-]

obstō[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈobstoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·s·tō — morphologica: ob-st-o

Notatio[+/-]

← Latineob + stō

Verbum intransitivum[+/-]

obst|ō, -āre, -itī, -ātūrus [1][2][3][4]

  1. esse contra aliquid; adverso stare [5]

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

Thema Vox activa
obst- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. obstō obstem   obstābam obstārem obstābō  
II. sing. obstās obstēs obstā! obstābās obstārēs obstābis obstātō!
III. sing. obstat obstet   obstābat obstāret obstābit obstātō!
I. plur. obstāmus obstēmus   obstābāmus obstārēmus obstābimus  
II. plur. obstātis obstētis obstāte! obstābātis obstārētis obstābitis obstātōte!
III. plur. obstant obstent   obstābant obstārent obstābunt obstantō!­
Thema Vox passiva
obst- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
III. sing. obstātur obstētur   obstābātur obstārētur obstābitur
Thema Vox activa
obstit- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. obstitī obstiterim obstiteram obstitissem obstiterō
II. sing. obstitistī obstiteris obstiterās obstitissēs obstiteris
III. sing. obstitit obstiterit obstiterat obstitisset obstiterit
I. plur. obstitimus obstiterimus obstiterāmus obstitissēmus obstiterimus
II. plur. obstitistis obstiteritis obstiterātis obstitissētis obstiteritis
III. plur. obstitērunt obstiterint obstiterant obstitissent obstiterint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
obstāre obstitisse obstātūrum,
-am, -um esse
obstāns   obstātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
obstārī    

Gerundium Gerundivum Supinum
obstandī

Usus[+/-]

  • Principiis obsta; sero medicina paratur. (Ovidius)

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

Composita

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Esse contra aliquiddilatare ▼
Esse contra aliquidcollabi ▲

Discretiva

obsto dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Lusitane[+/-]

obsto[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
obsto prima singularis praesens activa indicativus obstar
Appellatio[+/-]
API: [ˈɔbʃtu](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: obs·to — morphologica: obst-o

Loci[+/-]

P. Ovidius Naso -42…+18Lucius Annaeus Seneca -3/+65
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • quod quamvis nemo est, cuius referatur ad aures,
sic tamen absumo decipioque diem.
ergo quod vivo durisque laboribus obsto,
nec me sollicitae taedia lucis habent,
gratia, Musa, tibi: nam tu solacia praebes,
tu curae requies, tu medicina venis. —Tristia Ovidii Nasonis [6][7]

class.

  • iu plana tendis? vado; praerupta appetis?
non obsto, sed praecedo; quo vis utere
duce me, duobus omnis eligitur via:
perire sine me non potes, mecum potes. —Phoenissae Senecae [8][7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 619 — “ob-sto, stĭti, stātum (obstaturus) 1. v. n.”
  2. 2.0 2.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — ob-sto, stitī, stātūrus, āre (tom. 2, p. 1274)
  3. 3.0 3.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)obstare
  4. 4.0 4.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)obsto
  5. 5.0 5.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 447 — “OBSTO, stas, stĭti, stātum, stare, n. 1. (ob et sto)”
  6. 6.0 6.1 Publius Ovidius Naso - Tristia. (Bibliotheca Augustana): Liber quartus, 10, versus 115 — obsto
  7. 7.0 7.1 7.2 Vicicitatio: obsto.
  8. 8.0 8.1 Lucius Annaeus Seneca - Phoenissae. (Universitas Turicensis):  Oedipus Antigona, versus 64 — obsto