Cetera eadem, quae in aliis generibus pullorum servanda sunt, ne coluber, ne vipera, felesque, aut etiam mustela possit aspirare: quae fere pernicies ad internecionem prosternunt teneros. —De re rusticaL. Iunii Moderati Columellae[6][7]
saec. I.
Veneficiis ex mustela silvestri factis contrarium est ius gallinacei veteris large haustum; peculiariter contra aconita addi parum salis oportet. gallinarum fimum, dumtaxat candidum, in hysopo decoctum aut mulso contra venena fungorum boletorumque, item inflationes ac strangulationes, quod miremur, cum, si aliud animal gustaverit id fimum, torminibus et inflationibus adficiatur. —Naturalis historiaPlinii[8][7]
saec. I.
Hoc ne locutus sine mercede existimer,
Fabellam adiciam de mustela et muribus.
Mustela cum annis et senecta debilis
Mures veloces non valeret assequi,
Involvit se farina et obscuro loco
Abiecit neglegenter. Mus escam putans
Assiluit et compressus occubuit neci.
Alter similiter, deinde perit et tertius.
Aliquot secutis venit et retorridus,
Qui saepe laqueos et muscipula effugerat;
Proculque insidias cernens hostis callidi:
«Sic valeas» inquit «ut farina es, quae iaces!» —FabulaePhaedri[9]
Latinitas mediaevalis
saec. XII.
Sed et mustela tam bonas et fortes herbas semper comedit quod ei vix ulla infirmitas accedere potest. Caro autem eius ad comedendum homini non valet, quia in stomacho eius minus fortis esset. —Subtilitates diversarum naturarum creaturumHildegardis[10][7]
Fontes
↑ 1.01.1Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 320 — “MUSTĒLA vel mustella, æ, f. 1. (mus)”
↑ 2.02.1Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 531 — "mustēla ou mustella, æ, f. [mus]”