mustela

Latine

Mustela

Formae aliae

• mūstella

Appellatio pronuntiatusque

API: /muːsˈteːla/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mūs·tē·la — morphologica: mustel-a

Notatio

← Latine: mūs (mūris)

Nomen substantivum

mūstēl|a, -ae fem.

1. Animal quadrupes parvum sed oblongum, flavi coloris, muribus, columbis, gallinis infestum.
2. Genus piscis marini et fluviatilis, Graeca Antiqua: γαλεός.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	mūstēla	mūstēlae	I
gen.	mūstēlae	mūstēlārum	II
dat.	mūstēlae	mūstēlīs	III
acc.	mūstēlam	mūstēlās	IV
abl.	mūstēlā	mūstēlīs	VI
voc.	mūstēla	mūstēlae	V

Dictiones collatae

• (Tax.) Mustelidae, Mustelinae

Dictiones derivatae

• mūstēcula
• mūstēlātus, mūstēlāta, mūstēlātum
• mūstēlīnus, mūstēlīna, mūstēlīnum
• (Tax.) Mustela

Translationes

Animal quadrupes parvum	dilatare ▼

Animal quadrupes parvum	collabi ▲

Anglice: weasel (en) Francogallice: belette (fr) f, fouine (fr) f Germanice: Iltis (de) m, Wiesel (de) n Italice: faina (it) f, donnola (it) f Kotavice: cigavol (avk)

Discretiva

mustela dictio est in variis linguis:

• Hispanice: mustela
• Lusitane: mustela

Formae affines

Latine

mūstēlā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
mūstēlā	casus ablativus singularis	substantivi mūstēla

Appellatio pronuntiatusque

API: /muːsˈteːlaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mūs·tē·lā — morphologica: mustel-a

Loci

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

Phaedrus opus ca. 30-50

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Cetera eadem, quae in aliis generibus pullorum servanda sunt, ne coluber, ne vipera, felesque, aut etiam mustela possit aspirare: quae fere pernicies ad internecionem prosternunt teneros. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

saec. I.

• Veneficiis ex mustela silvestri factis contrarium est ius gallinacei veteris large haustum; peculiariter contra aconita addi parum salis oportet. gallinarum fimum, dumtaxat candidum, in hysopo decoctum aut mulso contra venena fungorum boletorumque, item inflationes ac strangulationes, quod miremur, cum, si aliud animal gustaverit id fimum, torminibus et inflationibus adficiatur. —Naturalis historia Plinii

saec. I.

• Hoc ne locutus sine mercede existimer,

Fabellam adiciam de mustela et muribus.

Mustela cum annis et senecta debilis

Mures veloces non valeret assequi,

Involvit se farina et obscuro loco

Abiecit neglegenter. Mus escam putans

Assiluit et compressus occubuit neci.

Alter similiter, deinde perit et tertius.

Aliquot secutis venit et retorridus,

Qui saepe laqueos et muscipula effugerat;

Proculque insidias cernens hostis callidi:

«Sic valeas» inquit «ut farina es, quae iaces!» —Fabulae Phaedri

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Sed et mustela tam bonas et fortes herbas semper comedit quod ei vix ulla infirmitas accedere potest. Caro autem eius ad comedendum homini non valet, quia in stomacho eius minus fortis esset. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis