intro

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈintroː/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·trō — morphologica: intr-o

Adverbium[+/-]

intrō

  1. pro interiōre, pro interō

Translationes[+/-]

Pro interiore, pro interodilatare ▼
Pro interiore, pro interocollabi ▲

Verbum temporale[+/-]

intr|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]

  1. (Trans.) inīre, invādere
  2. (Intrans.) intrō īre, ingredī [1]

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
intr- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. intrō intrem   intrābam intrārem intrābō  
II. sing. intrās intrēs intrā! intrābās intrārēs intrābis intrātō!
III. sing. intrat intret   intrābat intrāret intrābit intrātō!
I. plur. intrāmus intrēmus   intrābāmus intrārēmus intrābimus  
II. plur. intrātis intrētis intrāte! intrābātis intrārētis intrābitis intrātōte!
III. plur. intrant intrent   intrābant intrārent intrābunt intrantō!
Thema Vox passiva
intr- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. intror intrer   intrābar intrārer intrābor  
II. sing. intrāris intrēris intrāre! intrābāris intrārēris intrāberis intrātor!
III. sing. intrātur intrētur   intrābātur intrārētur intrābitur intrātor!
I. plur. intrāmur intrēmur   intrābāmur intrārēmur intrābimur  
II. plur. intrāminī intrēminī intrāminī! intrābāminī intrārēminī intrābiminī
III. plur. intrantur intrentur   intrābantur intrārentur intrābuntur intrantor!
Thema Vox activa
intrāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. intrāvī intrāverim intrāveram intrāvissem intrāverō
II. sing. intrāvistī intrāveris intrāverās intrāvissēs intrāveris
III. sing. intrāvit intrāverit intrāverat intrāvisset intrāverit
I. plur. intrāvimus intrāverimus intrāverāmus intrāvissēmus intrāverimus
II. plur. intrāvistis intrāveritis intrāverātis intrāvissētis intrāveritis
III. plur. intrāvērunt intrāverint intrāverant intrāvissent intrāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
intrāre intrāvisse intrātūrum,
-am, -um esse
intrāns   intrātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
intrārī intrātum,
-am, -um esse
intrātum īrī   intrātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
intrandī intrandus, -a, -um intrātum intrātū

Translationes[+/-]

Inire, invadere (transitive)dilatare ▼
Inire, invadere (transitive)collabi ▲
Intro ire, ingredi (intransitive)dilatare ▼
Intro ire, ingredi (intransitive)collabi ▲
Solum intro Linguae multae
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Intro.

Discretiva

intro dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 917 — “INTRO, as, āvi, ātum, are, a. 1.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 532 — “2. intro, āvī, ātum, 1. v. a.”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 2. intro, āvī, ātum, āre (*interus) (tom. 2, p. 0406)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)intrare
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)INTRO100