intravero

Discretiva

intravero dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
intrāverō	prima singularis	futurum exactum	activa	indicativus	intrō (intrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈtraːweroː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·trā·ve·rō — morphologica: intrav-ero

Loci

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Fui autem sub arbitrio fortune, cui reges principesque terrarum subsunt et cui in rebus humanis preter solidam consummatamque virtutem, a qua procul absum, nil prorsus eximitur. Nunc ergo quo magis dilato eo magis ardenti desiderio illuc trahor; itaque sic habeto, hoc affige animo: si sanctam civitatem semel intravero, nunquam inde digrediar, non si me Samum Iuno, Gnidon Venus, Iupiter Cretam vocet. Vale. Ad fontem Sorgie, VIII Kal. Maias. —Epistole familiares Petrarcae