cinus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

Syllabificatio phonetica: ci·nus — morphologica: cinus

Formae aliae

cinis

Nomen substantivum

cin|us, -erĭs neut.,

1. √ Quod restat de ligno vel animalium corporibus combustis.

Declinatio

"Cinera Antonii Gramscii"

n.	sing.	plur.
nom.	cinus	cinera	I
gen.	cineris	cinerum	II
dat.	cinerī	cineribus	III
acc.	cinus	cinera	IV
abl.	cinere	cineribus	VI
voc.	cinus	cinera	V

Dictiones derivatae

• cinereus

Translationes

Quod restat de ligno vel animalium corporibus combustis.

• Anglice: cinder (en)
• Esperantice: cindro (eo)
• Germanice: Asche (de) f