cineri

Discretiva

cineri dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cinerī	casus dativus singularis	substantivi cinis
cinerī	casus ablativus singularis	substantivi cinis

Appellatio

API: /ˈkineriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ci·ne·rī — morphologica: ciner-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

P. Ovidius Naso -42…+18

Marcus Manilius fl. 14

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

Marcus Valerius Martialis 40-103

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Dedisse poenas sceleratum cineri atque ossibus clarissimi viri et apparuisse numen deorum intra finem anni vertentis aut iam soluto supplicio parricidi aut impendente laetandum est. —Philippicae orationes in M. Antonium Ciceronis

class.

• his comes umbra tua est; siqua est modo corporis umbra,

auxisti numeros, culte Tibulle, pios.

ossa quieta, precor, tuta requiescite in urna,

et sit humus cineri non onerosa tuo! —Amores Ovidii Nasonis

class.

• non ego in excidium caeli nascentia bella,

fulminis et flammis partus in matre sepultos,

non coniuratos reges Troiaque cadente

Hectora venalem cineri Priamumque ferentem,

Colchida nec referam vendentem regna parentis

et lacerum fratrem stupro, segetesque virorum

taurorumque trucis flammas vigilemque draconem

et reduces annos auroque incendia facta

et male conceptos partus peiusque necatos; —Astronomicon M. Manilii

saec. I.

• Subtriti pedes eluuntur calefacta bubula urina: deinde fasce sarmentorum incenso, cum iam ignis in favillam reddit, ferventi cineri bos cogitur insistere, ac pice liquida cum oleo vel axungia cornua eius linuntur. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

saec. I.

• cancri marini cinis usti cum plumbo carcinomata compescit. ad hoc et fluviatilis sufficit cum melle lineaque lanugine; aliqui malunt alumen melque misceri cineri. —Naturalis historia Plinii

saec. I.

• Maximus ille tuus, Ovidi, Caesonius hic est,

Cuius adhuc vultum vivida cera tenet.

Hunc Nero damnavit; sed tu damnare Neronem

Ausus es et profugi, non tua, fata sequi:

Aequora per Scyllae magnus comes exulis isti,

Qui modo nolueras consulis ire comes.

Si victura meis mandantur nomina chartis

Et fas est cineri me superesse meo:

Audiet hoc praesens venturaque turba, fuisse

Illi te, Senecae quod fuit ille suo. —Epigrammata M. Valerii Martialis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Quedam viventibus viris nubunt! Fecit hoc, apud Hebreos Herodias, apud Afros Sophonisba, apud Romanos Marcia et Livia, quamvis has duas virorum consensus ac iussus excuset; tue uni viro licet mortuo nubere non licebit? atqui pauce vivis coniugibus fidem prestant: tu gelido etiam cineri fidem poscis? si fida tibi usque ad diem vite ultimum uxor fuit, quidni, totum coniugalis fidei munus impleverit? —De remediis utriusque fortune Petrarcae