Jump to content

auctor

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈau̯k.tor/(classice)
Syllabificatio phonetica: auc·tor — morphologica: auct-or

Formae aliae

[+/-]

Notatio

[+/-]
← Latineaugeō (augēre)

Nomen substantivum

[+/-]

auct|or, -ōris comm., auctr|īx, -īcis fem.

  1. (Generatim) qui rei affirmatae vadimonium quoddamodo praestat.
  2. Progenitor; conditor; artifex.

Declinatio

[+/-]
m. sing. plur.
nom. auctor auctōrēs I
gen. auctōris auctōrum II
dat. auctōrī auctōribus III
acc. auctōrem auctōrēs IV
abl. auctōre auctōribus VI
voc. auctor auctōrēs V

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Qui rei affirmatae vadimonium quoddamodo praestatdilatare ▼
Qui rei affirmatae vadimonium quoddamodo praestatcollabi ▲

Discretiva

auctor dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
auctor prima singularis praesens passiva indicativus auctō (auctāre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈau̯k.tor/(classice)
Syllabificatio phonetica: auc·tor — morphologica: auct-or

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
–106…–43
Apuleius
ca. 125–170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (43 a.C.n. / 711 a.u.)

  • statim vero rediturum ad nos confirmavit legatione suscepta, nisi praetorum comitia habituri essent consules. nam illi ita sentienti de re publica magno opere auctor fui ne differret tempus petitionis suae. cuius factum omnibus gratum esse debet qui modo iudicarint hunc exercitum esse utilem rei publicae, tibi tanto gratius quanto maiore et animo gloriaque libertatem nostram defendis et dignitate, si contigerit nostris consiliis exitus quem optamus, perfuncturus es. —Epistolae ad Brutum Ciceronis [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Nec tamen apud dominam saltem secundi laboris periculum secundum testimonium meruit, sed contortis superciliis subridens amarum sic inquit: «Nec me praeterit huius quoque facti auctor adulterinus. Sed iam nunc ego sedulo periclitabor an oppido forti animo singularique prudentia sis praedita. Videsne insistentem celsissimae illi rupi montis ardui verticem, de quo fontis atri fuscae defluunt undae proxumaeque conceptaculo vallis inclusae Stygias inrigant paludes et rauca Cocyti fluenta nutriunt? Indidem mihi de summi fontis penita scaturrigine rorem rigentem hauritum ista confestim defer urnula.» —Metamorphoseon libri XI Apulei [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Brutum. (The Latin Library): Liber primus. Ep. 11 [2] — auctor
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: auctor.
  3. 3.0 3.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber VI. Capitulum XIII. Versus 3 — auctor