aucto

E Victionario
Jump to navigation Jump to search

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

Loudspeaker red.svgAPI: /ˈau̯ktoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: auc·tō — morphologica: auct-o

Verbum transitivum[+/-]

auct|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4]

  1. (Frequent.) vehementer augere, tota vi augere. [1]

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
auct- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. auctō auctem   auctābam auctārem auctābō  
II. sing. auctās auctēs auctā! auctābās auctārēs auctābis auctātō!
III. sing. auctat auctet   auctābat auctāret auctābit auctātō!
I. plur. auctāmus auctēmus   auctābāmus auctārēmus auctābimus  
II. plur. auctātis auctētis auctāte! auctābātis auctārētis auctābitis auctātōte!
III. plur. auctant auctent   auctābant auctārent auctābunt auctantō!
Thema Vox passiva
auct- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. auctor aucter   auctābar auctārer auctābor  
II. sing. auctāris auctēris auctāre! auctābāris auctārēris auctāberis auctātor!
III. sing. auctātur auctētur   auctābātur auctārētur auctābitur auctātor!
I. plur. auctāmur auctēmur   auctābāmur auctārēmur auctābimur  
II. plur. auctāminī auctēminī auctāminī! auctābāminī auctārēminī auctābiminī
—
III. plur. auctantur auctentur   auctābantur auctārentur auctābuntur auctantor!
Thema Vox activa
auctāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. auctāvī auctāverim auctāveram auctāvissem auctāverō
II. sing. auctāvistī auctāveris auctāverās auctāvissēs auctāveris
III. sing. auctāvit auctāverit auctāverat auctāvisset auctāverit
I. plur. auctāvimus auctāverimus auctāverāmus auctāvissēmus auctāverimus
II. plur. auctāvistis auctāveritis auctāverātis auctāvissētis auctāveritis
III. plur. auctāvērunt auctāverint auctāverant auctāvissent auctāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		auctāre auctāvisse auctātūrum,
-am, -um esse 		auctāns   auctātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		auctārī auctātum,
-am, -um esse 		auctātum īrī   auctātus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
auctandī auctandus, -a, -um auctātum auctātū

Translationes[+/-]

Discretiva

Trisambig poseidon.jpg aucto dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
auctō casus dativus singularis · genus masculinum participii auctus
auctō casus ablativus singularis · genus masculinum participii auctus
auctō casus dativus singularis · genus neutrum participii auctus
auctō casus ablativus singularis · genus neutrum participii auctus

Appellatio[+/-]

Loudspeaker red.svgAPI: /ˈau̯ktoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: auc·tō — morphologica: auct-o

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 384 — “AUCTO, as, are, a. 1.”
  2. ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — aucto, āre (Frequ. von augeo) (tom. 1, p. 0704)
  3. ↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — auctare
  4. ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — aucto
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=aucto&oldid=190082"