Discretiva
|
auctoribus dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| auctōribus
|
casus dativus pluralis · genus masculinum
|
substantivi auctor
|
| auctōribus
|
casus ablativus pluralis · genus masculinum
|
substantivi auctor
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: auc·tō·ri·bus — morphologica: auctor-ibus
|
|
|
|
Apuleius
ca. 125–170
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 158 p.C.n.)
- Igitur ut solebat ad magorum cerimonias advocari Mercurius carminum vector et illex animi Venus et Luna noctium conscia et manium potens Trivia, vobis auctoribus posthac Neptunus cum Salacia et Portuno et omni choro Nerei ab aestibus fretorum ad aestus amorum transferentur. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [1][2]
Fontes
