auctoris

Discretiva

auctoris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
auctōris	casus genitivus singularis · genus masculinum	substantivi auctor

Appellatio pronuntiatusque

API: /au̯kˈtoːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: auc·tō·ris — morphologica: auctor-is

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

Marcus Valerius Martialis 40–103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Qui autem admirantur nos hanc potissimum disciplinam secutos, his quattuor Academicis libris satis responsum videtur. Nec vero desertarum relictarumque rerum patrocinium suscepimus; non enim hominum interitu sententiae quoque occidunt, sed lucem auctoris fortasse desiderant. Ut haec in philosophia ratio contra omnia disserendi nullamque rem aperte iudicandi profecta a Socrate, repetita ab Arcesila, confirmata a Carneade usque ad nostram viguit aetatem; quam nunc prope modum orbam esse in ipsa Graecia intellego. —De natura deorum Ciceronis

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Ruris bibliotheca delicati,

Vicinam videt unde lector urbem,

Inter carmina sanctiora si quis

Lascivae fuerit locus Thaliae,

Hos nido licet inseras vel imo,

Septem quos tibi misimus libellos

Auctoris calamo sui notatos:

Haec illis pretium facit litura. —Epigrammata M. Valerii Martialis