anser

Latine

Anseres

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈaːnser/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ān·ser — morphologica: anser

Nomen substantivum

āns|er, -ĕris masc.

1. Avis palmipes ordinis anseriformium, similis anatis.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	ānser	ānserēs	I
gen.	ānseris	ānserum	II
dat.	ānserī	ānseribus	III
acc.	ānserem	ānserēs	IV
abl.	ānsere	ānseribus	VI
voc.	ānser	ānserēs	V

Dictiones derivatae

• ānsera
• ānserārius
• ānserātim
• ānserculus
• ānserīnus

Translationes

Avis palmipes	dilatare ▼

Avis palmipes	collabi ▲

Anglice: goose (en) Batave: gans (nl) f, m Catalane: oca (ca) f Dacoromane: gâscă (ro) f Finnice: hanhi (fi) f Esperantice: ansero (eo) Francogallice: oie (fr) f Germanice: Gans (de) f Graeca Antiqua: χήν c ‎(khḗn) Hispanice: ganso (es) m, oca (es) f Islandice: gæs (is) f Italice: oca (it) f Lusitane: ganso (pt) m Ruthenice: гусь (ru) m ‎(gusʹ), гусыня (ru) f ‎(gusynja) Slovene: gos (sl) f, gosak (sl) m Suecice: gås (sv) c

Discretiva

anser dictio est in variis linguis:

• Francogallice: anser
• Dano-Norvegice: anser

Formae affines

Suecice

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
anser	—	praesens	activa	—	anse

Appellatio pronuntiatusque

API: /anˈseːr/

Syllabificatio phonetica: an·ser

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

Publius Vergilius Maro -70…-19

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

C. Plinius Secundus 23-79

Isidorus Hispalensis 560-636

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

• Quod ad immortalis attinet, haec; deinceps quod ad mortalis attinet videamus. De his animalia in tribus locis quod sunt in aere, in aqua, in terra. A summa parte ad infimam descendam. Primum nomina omnium: alites ab alis, volucres a volatu. Deinde generatim: de his pleraeque ab suis vocibus ut haec: upupa, cuculus, corvus, hirundo, ulula, bubo; item haec: pavo, anser, gallina, columba. —De lingua Latina Varronis

class.  (ca. 29-19 a.C.n.)

• in summo custos Tarpeiae Manlius arcis

stabat pro templo et Capitolia celsa tenebat,

Romuleoque recens horrebat regia culmo.

atque hic auratis volitans argenteus anser

porticibus Gallos in limine adesse canebat;

Galli per dumos aderant arcemque tenebant

defensi tenebris et dono noctis opacae. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Scire igitur oportet omnia legumina, quaeque ex frumentis panificia sunt, generis valentissimi esse (valentissimum voco, in quo plurimum alimenti est); item omne animal quadrupes domi natum; omnem grandem feram, quales sunt caprea, cervus, aper, onager; omnem grandem avem, quales sunt anser et pavo et grus; omnes beluas marinas, ex quibus cetus est quaeque his pares sunt; item mel et caseum. —De Medicina Celsi

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• fit et in Syria alio modo, avium adipe curato ut dicemus, additis erysisceptro, xylobalsamo, phoenice, item tuso calamo singulorum pondere quod site adipis, in vino bis aut ter subfervefacto. fit autem hieme, quoniam aestate non glaciat nisi accepta cera. multa praeterea remedia sunt ex ansere, quod miror aeque quam in capris, namque anser corvusque ab aestate in autumnum morbo conflictari dicuntur. —Naturalis historia Plinii

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Anseri nomen ans dedit per derivationem, vel a similitudine, vel quod et ipsa natandi frequentiam habeat. Iste vigilias noctis assiduitate clangoris testatur. Nullum autem animal ita odorem hominis sentit ut anser; unde et clangore eius Gallorum ascensus in Capitolio deprehensus est. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis

saec. XII.

• Anser, scilicet gans, calidus est, et etiam de aere illo, de quo bestiae vivunt, et etiam de aquoso aere, qui ei pennas educit; sed alte volare non potest, quia de aere bestiarum habet, sed de aquoso aere in aqua libenter versatur, et mundis et immundis pascuis vescitur. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis