anserem

Discretiva

anserem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ānserem	casus accusativus singularis	substantivi ānser

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈaːnserem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ān·se·rem — morphologica: anser-em

Loci

M. Porcius Cato -234…-149

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

C. Plinius Secundus 23-79

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

• Gallinas et anseres sic farcito. Gallinas teneras, quae primum parient, concludat. Polline vel farina hordeacia consparsa turundas faciat, eas in aquam intinguat, in os indat, paulatim cotidie addat; ex gula consideret, quod satis sit. Bis in die farciat et meridie bibere dato; ne plus aqua sita siet horam unam. Eodem modo anserem alito, nisi prius dat bibere et bis in die, bis escam. —De agri cultura M. Porci Catonis

class.

• Quid est, quare pavonem, quare anserem gallina non fugiat, at tanto minorem et ne notum quidem sibi accipitrem? Quare pulli faelem timeant, canem non timeant? Apparet illis inesse nocituri scientiam non experimento collectam; nam antequam possint experisci, cavent. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae

saec. I.

• Quid multa? paene de lectis deiecti sumus, adeo totum triclinium familia occupaverat. Certe ego notavi super me positum cocum, qui de porco anserem fecerat, muria condimentisque fetentem. —Satyricon T. Petronii Arbitri

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Plures artifices fecere Attali et Eumenis adversus Gallos proelia, Isigonus, Pyromachus, Stratonicus, Antigonus, qui volumina condidit de sua arte. Boethi, quamquam argento melioris, infans eximium anserem strangulat. atque ex omnibus, quae rettuli, clarissima quaeque in urbe iam sunt dicata a Vespasiano principe in templo Pacis aliisque eius operibus, violentia Neronis in urbem convecta et in sellariis domus aureae disposita. —Naturalis historia Plinii

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Si quis autem anserem comedere vult, eam aut per tres aut per duas dies valde esurire permittat, ut mali humores qui in ea sunt evanescant, et tunc frumento nutriatur; et deinde occisa ad ignem assa, et cum assatur, selba et bonae aliae herbulae ei imponantur, et succus earum ipsam pertranseat, et etiam vino et aceto cum flabello semper aspergatur, ut sanguis de ea effluat, quia sagimen eius comedi non debet, quoniam hominem infirmari facit, quia de malis humoribus inpinguatur. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis