ansere

E Victionario

Discretiva

ansere dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
ānsere casus ablativus singularis substantivi ānser

Appellatio[+/-]

API: /ˈaːnsere/(classice)
Syllabificatio phonetica: ān·se·re — morphologica: anser-e

Loci[+/-]

Petronius Arbiter
ca. 14-66
C. Plinius Secundus
23-79
Marcus Valerius Martialis
40-103
Decimus Iunius Iuvenalis
100-128
antiq. class. III II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Dum haec me stupente in lectulo sedet anserisque fatum complorat, interim Proselenos cum impensa sacrificii venit, visoque ansere occiso sciscitata causam tristitiae et ipsa flere vehementius coepit meique misereri, tanquam patrem meum, non publicum anserem, occidissem. —Satyricon T. Petronii Arbitri [1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Anserini generis sunt chenalopeces et, quibus lautiores epulas non novit Britannia, chenerotes, fere ansere minores. decet tetraonas suus nitor absolutaque nigritia, in superciliis cocci rubor. alterum eorum genus vulturum magnitudinem excedit, quorum et colorem reddit, nec ulla ales, excepto struthocamelo, maius corpore inplens pondus, in tantum aucta, ut in terra quoque inmobilis prehendatur. gignunt eos Alpes et septentrionalis regio. in vivariis saporem perdunt. —Naturalis historia Plinii [3][2]

saec. I.  (ca. 85 p.C.n.)

  • Ansere Romano quamvis satur Hannibal esset,
Ipse suas numquam barbarus edit aves. —Xenia M. Valerii Martialis [4]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • ergo hic praecipuum summumque meretur honorem
qui grege linigero circumdatus et grege calvo
plangentis populi currit derisor Anubis.
ille petit veniam, quotiens non abstinet uxor
concubitu sacris observandisque diebus
magnaque debetur violato poena cadurco
et movisse caput visa est argentea serpens;
illius lacrimae meditataque murmura praestant
ut veniam culpae non abnuat ansere magno
scilicet et tenui popano corruptus Osiris. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. CXXXVII. — ansere
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: ansere.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 29, [56] — ansere
  4. Marcus Valerius Martialis - Xenia (Epigrammata liber XIII). (Bibliotheca Augustana): Liber tertius decimus. LXXIII Numidicae, versus 1 — ansere
  5. 5.0 5.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura VI, versus 540 — ansere